Wyrokiem z dnia 22.07.2024 r., Sąd Okręgowy w Świdnicy (SSO Bartłomiej Pawlik), w sprawie o sygn. akt I C 2792/23 oddalił pozew mBank o zapłatę – zwrot kapitału kredytu, umorzył postępowanie w zakresie cofniętego pozwu – o zapłatę kwoty dodatkowej z tytułu waloryzacji kapitału kredytu oraz obciążył bank kosztami procesu.
W sprawie Kancelaria podniosła szereg zarzutów wskazujących na bezpodstawność powództwa o zapłatę waloryzacji, a także podniesiony został zarzut nieistnienia wierzytelności banku o zwrot kapitału kredytu z uwagi na złożone oświadczenie o potrąceniu w toku innego postępowania, tj. w sprawie p-ko mBank.
Tłem sprawy był pozew kredytobiorców o ustalenie nieważności umowy kredytu i zapłatę. W toku sporu, umowa została zakończona wskutek upływu czasu, na jaki została zawarta. W związku z tym, powództwo zostało zmodyfikowane w ten sposób, że cofnięto pozew o ustalenie, dokonano potrącenia kapitału i ograniczono żądanie do zapłaty nadwyżki ponad kapitał.
Pozew kredytobiorców p-ko mBank, po jego modyfikacji, został uwzględniony w całości:
1. Wyrokiem Sądu Okręgowego w Świdnicy z dnia 27.07.2022 r. w sprawie o sygn. I C 1240/20, zasądzona została nadwyżka ponad kapitał w związku z przesłankowym stwierdzeniem nieważności umowy kredytu;
2. Wyrokiem Sądu Apelacyjnego we Wrocławiu z dnia 11.01.2023 r. w sprawie o sygn. I ACa 1878/22, apelacja banku została oddalona w całości.
W kwestii żądanego zwrotu kapitału kredytu, bank – składając pozew już po prawomocnym rozstrzygnięciu sprawy z pozwu kredytobiorców, zarzucił nieskuteczność dokonanego potrącenia kapitału z uwagi na brak wymagalności wierzytelności banku o zwrot kapitału.
W kwestii świadczenia dodatkowego (waloryzacja), bank powoływał się na zmianę siły nabywczej pieniądza oraz wzrost wartości kredytowanej nieruchomości. W tym zakresie, po wielu miesiącach od wydania przez TSUE orzeczeń dotyczących wynagrodzenia i waloryzacji, ostatecznie bank cofnął pozew w tej części.
Na rozprawie, pełnomocnik banku podtrzymał żądanie pozwu w zakresie zwrotu kapitału kredytu.
Kancelaria argumentowała, że kredytobiorcy rozliczyli kapitał kredytu w drodze potrącenia 2,5 roku temu, w toku poprzedniego sporu, a wymagalność nastąpiła z chwilą zakwestionowania umowy przez kredytobiorców, czyli w 2020 r. (tu wskazano na odp. na pyt. 4 w uchwale SN z 25.04.2024 r. III CZP 25/22).
W ustnych motywach rozstrzygnięcia, Sąd wskazał, że w całości podziela argumentację zaprezentowaną przez Kancelarię, zarówno w odpowiedzi na pozew, jak i dalszych pismach oraz w ramach ustnego stanowiska przedstawionego na rozprawie.
Co wymaga odnotowania, Sąd na koniec wskazał, że bank nadużył prawa próbując wykreować sytuację w której domaga się zwrotu kwoty rozliczonej w drodze potrącenia dokonanego przez kredytobiorców. Zdaniem Sądu, kredytobiorcy potrącając kapitał kredytu rozliczyli się z bankiem w sposób jak najmniej skomplikowany i zachowując symetrię rozliczeń.
Bank złożył pozew 18.12.2023 r. (data pisma), który wpłynął do sądu 29.12.2023 r.
Pozew był dużym zaskoczeniem dla kredytobiorców, biorąc pod uwagę, że kwestia rozliczeń stron została rok wcześniej prawomocnie przesądzona w ramach sporu p-ko bankowi.
Takie sytuacje powinny być wg nas kwalifikowane jako tzw. oszustwa sądowe.
Wyrok jest nieprawomocny.
Sprawę prowadzą:
radca prawny Agnieszka Osowiecka – Wasiak
radca prawny Michał Przybylak
