Wyrokiem z dnia 12.03.2025 r., Sąd Okręgowy we Wrocławiu (SSO Iwona Wysocka), w sprawie o sygn. akt I C 1168/24 zasądził na rzecz Klientów Kancelarii dochodzoną kwotę stanowiącą nadwyżkę ponad wypłacony kapitał kredytu.
Sprawa wynikła z nierzetelnego zachowania banku, który odmówił dobrowolnej zapłaty po przegranym przez siebie procesie o ważność umowy kredytu (EKSTRALOKUM z czerwca 2008 r.). Zgodnie z praktyką Kancelarii, niezwłocznie po prawomocnym ustaleniu nieważności umowy przez sąd, przystąpiliśmy do rozliczeń z bankiem, składając oświadczenie o potrąceniu należności Klientów z należnością banku. W związku z tym, że w okresie kilkunastoletniej spłaty kredytu, kredytobiorcy uiścili na rzecz banku w sumie kwotę wyższą aniżeli wypłacił im tytułem kredytu bank, do wyrównania na rzecz Klientów Kancelarii pozostała nadwyżka. Zazwyczaj w takiej sytuacji banki realizują płatności, nie chcąc narazić się na egzekucję komorniczą (gdy świadczenie objęte jest prawomocnym wyrokiem), albo kolejny spór sądowy. Santander Bank Polska zignorował jednak dokonane potrącenie, co wywołało konieczność złożenia w imieniu Klientów nowego pozwu o zapłatę.
Bank w ramach odpowiedzi na pozew wniósł powództwo wzajemne domagając się od kredytobiorców kwoty tytułem waloryzacji kapitału kredytu.
Pozew wzajemny został wniesiony przez bank w styczniu 2024 r., a więc po wydaniu kluczowego wyroku TSUE w sprawie C-520/21 (15.06.2023 r.), w którym odmówiono bankom prawa do dochodzenia od kredytobiorców dodatkowych rekompensat, wykraczających poza nominalną wysokość wypłaconego kredytu. Także po wydaniu kolejnych orzeczeń, utrzymujących i precyzujących tę linię (post. TSUE z 11.12.2023 r., C-28/22, post. TSUE z 12.01.2024 r. C-488/23,) bank wywiódł swoje roszczenia z tytułu waloryzacji. Również uchwała całego składu Izby Cywilnej SN z 25.04.2024 r., III CZP 25/22, nie spowodowała żadnej refleksji po stronie banku.
Sąd uznał roszczenia Klientów Kancelarii w całości za zasadne oraz obciążył bank w całości kosztami procesu zarówno z tytułu przegrania sporu z pozwu kredytobiorców, jak i sporu wzajemnego.
Wyrok został wydany po przeprowadzeniu jednej rozprawy.
Postępowanie pierwotnie zostało zainicjowane w Sądzie Rejonowym, ale z uwagi na wartość roszczenia wzajemnego banku, sprawa została przekazana do Sądu Okręgowego, co wpłynęło na ogólny czas rozpoznania sporu.
Pozew został złożony w październiku 2023 r.
Wyrok jest nieprawomocny.
Sprawę prowadzą:
Agnieszka Osowiecka – Wasiak, radca prawny
Adam Pelczar, aplikant radcowski
