Nieważność umowy kredytu Własny Kąt Hipoteczny z sierpnia 2008 r. zawartej z PKO BP - wyrok SO Wrocław z 20.12.2023 r.
Nieważność umowy kredytu denominowanego Własny Kąt Hipoteczny zawartej z PKO BP S.A. w sierpniu 2008 r.
Wyrokiem z dnia 20.12.2023 r., Sąd Okręgowy we Wrocławiu (SSO Adam Maciński), w sprawie o sygn. akt I C 1496/20 ustalił nieważność umowy kredytu denominowanego Własny Kąt Hipoteczny i zasądził zwrot dochodzonych kwot wraz z odsetkami od dnia wniesienia pozwu. Bank został również w całości obciążony kosztami procesu.
Wyrok został wydany po przeprowadzeniu jednej rozprawy, ale na czas trwania postępowania wpłynął fakt oczekiwania przez Sąd na uchwałę SN, a także przeprowadzenie dowodu z opinii biegłego, opinii uzupełniającej oraz linia obrony banku zmierzająca do przewleczenia postępowania.
Sąd w całości uwzględnił zarzuty wobec umowy kredytu, co skutkowało uwzględnieniem pozwu.
W ramach ustnego uzasadnienia Sąd wskazał, że umowa jest nieważna z powodu zamieszczenia w niej klauzul niedozwolonych, a także obciążenia kredytobiorcy w całości ryzykiem kursowym.
Pozew został wniesiony w październiku 2020 r.
Wyrok jest nieprawomocny.
Sprawę prowadzą:
radca prawny Agnieszka Osowiecka – Wasiak
radca prawny Michał Przybylak
Wygrana Klienta Kancelarii przed Sądem Najwyższym w sprawie przeciwko PKO BP (umowa kredytu Nordea-Habitat z 2008 r.) - postanowienie SN z 6.12.2023 r.
6.12.2023 r. w sprawie I CSK 857/23 – Sąd Najwyższy odmawia przyjęcia do rozpoznania skargi kasacyjnej PKO BP.
Wyrok jest ostateczny.
Umowa kredytu zawarta z d. Nordea Bankiem – ostatecznie nieważna:
(1) Wyrok Sądu I instancji – 16.06.2020 r. (XII C 592/18; poprzednio I C 813/17), wydany wskutek pozwu złożonego w maju 2017 r.
(2) Wyrok Sądu II instancji – 28.06.2022 r. (I ACa 947/20), wydany wskutek apelacji banku, która została w całości oddalona w zakresie ustalenia nieważności umowy kredytu; w zakresie kwot zasądzonych uwzględniony został zarzut zatrzymania podniesiony przez bank w postępowaniu II instancyjnym.
(3) Wykreślenie hipoteki już nastąpiło w oparciu o wyrok ustalający i przygotowany przez Kancelarię wniosek.
(4) Wskutek czynności podjętych przez Kancelarię po uzyskaniu wyroku sądu II instancji – proces rozliczania z bankiem wzajemnych nienależnych świadczeń trwa z uwagi na wstrzymanie wykonalności wyroku w zakresie zasądzonych kwot, ale kredyt zniknął z rachunku bankowego i uległ wyksięgowaniu z systemu banku.
(5) Wpis w BIK został usunięty.
Sprawę prowadzili:
Agnieszka Osowiecka – Wasiak, radca prawny
Michał Przybylak, radca prawny
PRAWOMOCNA nieważność umowy kredytu Własny Kąt hipoteczny z sierpnia 2008 r. zawartej z PKO BP - wyrok SA Wrocław z 15.12.2023 r.
Wyrokiem z dnia 15.12.2023 r. Sąd Apelacyjny we Wrocławiu I Wydział Cywilny (SSA Janusz Kaspryszyn), w sprawie o sygn. akt I ACa 148/23 oddalił w apelację banku w zakresie ustalenia nieważności umowy i zmienił wyrok w zakresie zasądzenia w ten sposób, że oddalił powództwo stosując tzw. teorię salda, co wpłynęło na rozstrzygnięcie o kosztach procesu.
Apelacja banku dotyczyła wyroku Sądu Okręgowego w Jeleniej Górze z dnia 10.11.2022 r. (SSO Edyta Gajewska), w sprawie o sygn. akt I C 1262/18, którym Sąd ustalił nieważność umowy kredytu denominowanego CHF z sierpnia 2008 r., zawartej z PKO i zasądził od banku na rzecz Klientów Kancelarii zwrot wpłaconych bankowi środków, jako nienależnych wraz z odsetkami od dnia odebrania od kredytobiorców oświadczenia o świadomości skutków nieważności (28.10.2022 r.).
Pozew został wniesiony w sierpniu 2018 r.
Wyrok jest PRAWOMOCNY.
Co ważne – w zakresie ustalenia nieważności umowy kredytu, wyrok stanowi podstawę do rozliczenia stron nieważnej umowy kredytu, a także wykreślenia hipoteki.
Nadto, skutkiem wyroku jest uwolnienie Klientów Kancelarii od toksycznego kredytu i długu, który był nadal wyższy, aniżeli kwota udzielonego kredytu, pomimo prawie 15,5 lat spłaty kredytu zaciągniętego na 30 lat.
Ważny jest bilans i interes Klientów na gruncie ustalenia nieważności umowy kredytu:
– w 2008 r. bank wypłacił kredyt w kwocie 338.624 zł
– kredyt został udzielony na 30 lat
– spłata trwała niewiele ponad 15 lat
– spłacono do banku ok. 380.000 zł
– saldo zadłużenia wg banku na wczoraj wynosiło ok. 355.000 zł (ten dług nie istnieje wskutek wyroku)
*** po wyroku do zwrotu przez bank zostaje ok. 41.000 zł ***
Aktualnie, Kancelaria przystępuje do rozliczenia nieważnej umowy kredytu, a także wykreślenia hipoteki.
Sprawę prowadzą:
radca prawny Agnieszka Osowiecka – Wasiak
radca prawny Michał Przybylak
Wyrok TSUE (C-28/22) z dnia 14.12.2023 r. - zarzut zatrzymania nie może powodować utraty odsetek przez kredytobiorcę za czas trwania sporu !
Wyrok TSUE w sprawie C-28/22 z dnia 14.12.2023 r.
W prostych słowach:
– roszczenie banku o zwrot kapitału kredytu przedawnia się najpóźniej od chwili zakwestionowania umowy przez kredytobiorcę,
– bank nie jest od tego, by weryfikować czy konsument jest świadomy skutków nieważności
– bank nie może korzystać z zarzutu zatrzymania, jeśli powoduje to utratę odsetek przez konsumenta za czas trwania sporu.
Wyrok stanowi dopełnienie wyroku TSUE z 7.12.2023, C-140/22 w kwestii odsetek należnych kredytobiorcom za czas trwania sporów, które są przewlekane przez banki.
Trybunał orzekł:
1) Dyrektywa 93/13 stoi na przeszkodzie wykładni sądowej prawa krajowego, zgodnie z którą termin przedawnienia roszczeń banku wynikających z nieważności umowy kredytu rozpoczyna bieg dopiero od dnia, w którym staje się ona trwale bezskuteczna, podczas gdy termin przedawnienia roszczeń tego konsumenta wynikających z nieważności tej umowy rozpoczyna bieg w chwili, w której dowiedział się on lub powinien dowiedzieć się o nieuczciwym charakterze warunku powodującego tę nieważność.
2) Dyrektywa 93/13 nie stoi na przeszkodzie wykładni sądowej prawa krajowego, zgodnie z którą na przedsiębiorcy, który zawarł umowę kredytu hipotecznego z konsumentem, nie spoczywa obowiązek sprawdzenia, czy konsument ten ma wiedzę o skutkach usunięcia nieuczciwych warunków zawartych w tej umowie lub o niemożności zachowania mocy wiążącej owej umowy w przypadku usunięcia tych warunków.
3) Dyrektywy 93/13 stoi na przeszkodzie wykładni sądowej prawa krajowego, zgodnie z którą, w sytuacji gdy umowa kredytu hipotecznego zawarta przez przedsiębiorcę z konsumentem nie może już pozostać wiążąca po usunięciu nieuczciwych warunków zawartych w tej umowie, przedsiębiorca ten może powołać się na prawo zatrzymania umożliwiające mu uzależnienie zwrotu świadczeń otrzymanych od tego konsumenta od przedstawienia przez niego oferty zwrotu świadczeń, które sam otrzymał od tego przedsiębiorcy, lub gwarancji zwrotu tych ostatnich świadczeń, jeżeli wykonanie przez tego samego przedsiębiorcę tego prawa zatrzymania powoduje utratę przez rzeczonego konsumenta prawa do uzyskania odsetek za opóźnienie od momentu upływu terminu nałożonego na danego przedsiębiorcę do wykonania zobowiązania umownego po tym, jak przedsiębiorca ten otrzyma wezwanie do zwrotu świadczeń zapłaconych jemu w wykonaniu tej umowy.
Postanowienie TSUE (C-756/22) z 11.12.2023 r. - bank nie ma prawa do waloryzacji wypłaconego kredytu w przypadku nieważności umowy kredytu.
Kolejne przełomowe orzeczenie TSUE potwierdzające, że banki nie mają prawa do sądowej waloryzacji kapitału kredytu w przypadku uznania umowy kredytu za nieważną.
Po stwierdzeniu nieważności umowy kredytu, banki nie mogą domagać się od konsumentów zwrotu kwot innych niż tylko kwota kapitału wypłaconego kredytu.
Postanowienie TSUE wzmacnia argumentację w sprawach, w których kredytobiorcy zostali pozwani przez banki o zapłatę wynagrodzenia za korzystanie z kapitału, waloryzację, tudzież inną rekompensatę.
Orzeczenie zostało wydane w sprawie, w której Bank Millennium pozwał Arkadiusza Szcześniaka, Prezesa Stowarzyszenia Stop Bankowemu Bezprawiu.
PRAWOMOCNA nieważność umowy kredytu multiPlan z marca 2008 r. dawnego BRE Bank (aktualnie mBank) - wyrok SO Wrocław z 11.12.2023 r.
Wyrokiem z dnia 11.12.2023 r., Sąd Okręgowy we Wrocławiu (SSO Iwona Wysocka), w sprawie o sygn. akt I C 1381/20 ustalił nieważność umowy kredytu indeksowanego typu „multiPlan” zawartej w marcu 2008 r. oraz zasądził dochodzoną kwotę wraz z odsetkami ustawowymi od dnia złożenia pozwu. Nadto, Sąd obciążył bank kosztami procesu.
Sąd oddalił dalej idące roszczenie o ustalenie wskazując na brak interesu prawnego i brak pozwu ze strony banku.
W ramach ustnego uzasadnienia Sąd wskazał na nieuczciwość klauzuli walutowej, brak możliwości uzupełnienia umowy, obciążenie powoda nieograniczonym ryzykiem walutowym, a także niewypełnienie przez bank obowiązków informacyjnych, co skutkowało naruszeniem interesów powoda, jako konsumenta.
Pozew został wniesiony w październiku 2020 r. Na czas trwania postępowania wpłynęła pandemia, przeprowadzenie dowodu z opinii biegłego, a także zawieszenie postępowania ze względu na zapowiadaną przez Sąd Najwyższy uchwałę.
Wyrok jest PRAWOMOCNY.
mBank nie wniósł apelacji.
Sprawę prowadzą:
radca prawny Agnieszka Osowiecka – Wasiak
radca prawny Michał Przybylak
Komentarz Kancelarii - Wyrok TSUE z 7.12.2023 r. C-140/22 a odbieranie przez sądy oświadczeń od konsumentów o świadomości skutków nieważności umowy na tle daty naliczania odsetek ustawowych za opóźnienie.
Komentarz Kancelarii - Wyrok TSUE z 7.12.2023 r. C-140/22 a odbieranie przez sądy oświadczeń od konsumentów o świadomości skutków nieważności umowy na tle daty naliczania odsetek ustawowych za opóźnienie.
Do czasu wydania wyroku TSUE z 7.12.2023 r. w sprawie C-140/22, w znacznej części orzeczeń sądów powszechnych uznawano, iż wymagalność roszczeń konsumenta zachodzi dopiero w momencie, gdy konsument po pouczeniu go przez sąd o skutkach stwierdzenia nieważności umowy kredytowej oświadczał, że jest świadomy konsekwencji wynikających z całkowitego upadku umowy kredytowej. Pogląd ten ukształtował się na kanwie Uchwały Sądu Najwyższego z 7.05.2021 r. III CZP 6/21, w której to silnie zaakcentowano obowiązek pouczenia konsumenta o skutkach stwierdzenia nieważności umowy, na które wskazał TSUE w wyroku z 29.04.2021 r., C-19/20.
Powiązywanie wymagalności świadczenia z koniecznością złożenia oświadczenia przez konsumenta przed sądem powodowała, iż konsument był pozbawiany odsetek ustawowych za opóźnienie, które to w wielu orzeczeniach były zasądzane dopiero od dnia złożenia takowego oświadczenia, co w związku z długim czasem trwania procesu - powodowało utratę odsetek przez konsumentów za okres nawet kilku lat i stawiało ich w pozycji gorszej, niż innych wierzycieli w stosunkach cywilnoprawnych.
Skutkowało to więc tym, że mechanizm, który miał w istocie chronić konsumenta przed niekorzystnymi skutkami stwierdzenia nieważności umowy kredytowej, o których miał być pouczony konsument przez sąd, powodował pogorszenie jego sytuacji co do dochodzenia odsetek ustawowych za opóźnienie liczonych od wezwania do zapłaty - zwrotu nienależnie uiszczonych świadczeń.
W komentowanym wyroku TSUE wskazał stanowczo, że niedopuszczalną jest sytuacja, w której to możliwość realizacji uprawnień nadanych konsumentowi przez dyrektywę 93/13, jest uzależniona od konieczności złożenia przez konsumenta sformalizowanego oświadczenia o zgodzie na stwierdzenie nieważności umowy. Zdaniem TSUE, mogłoby to podważyć odstraszający skutek wskazany w dyrektywie 93/13 i jednocześnie stanowiłoby zachętę dla nieuczciwych przedsiębiorców do odrzucania pozasądowych żądań konsumentów mających na celu stwierdzenie nieważności nieuczciwych warunków, zważywszy, że są oni zobowiązani, w celu dochodzenia swoich praw wynikających ze wspomnianej dyrektywy, do złożenia sformalizowanego oświadczenia przed sądem.
W świetle powyższego wyroku, nie jest więc nawet konieczne odbieranie przez sądem od konsumenta takich oświadczeń, a tym bardziej nie wolno naliczać odsetek ustawowych za opóźnienie dopiero od dnia złożenia przez konsumenta oświadczenia przez sądem o świadomości skutków upadku umowy.
Powyższe znalazło już aprobatę w Sądzie Najwyższym, m.in. w postanowieniu z dnia 14.02.2024 r. I CSK 3412/23, znalazło się odwołanie do wyrok TSUE z 7.12.2023 r.
Należy zatem wierzyć, że sądy powszechne odstąpią od odbierania oświadczeń. Zaś wystąpienie przez kredytobiorcę z pozwem o ustalenie nieważności umowy Sądy będą traktować, jako uznanie przez konsumenta, że takie ustalenie nie wywoła w jego sytuacji niekorzystnych skutków i wolą konsumenta jest upadek umowy.
PRAWOMOCNA nieważność umowy kredytu mPlan z kwietnia 2006 r. dawnego BRE Bank (aktualnie mBank) - wyrok SA Wrocław z 8.12.2023 r.
Wyrokiem z dnia 8.12.2023 r. Sąd Apelacyjny we Wrocławiu I Wydział Cywilny (SSA Małgorzata Lamparska), w sprawie o sygn. akt I ACa 736/23 oddalił w apelację banku w zakresie ustalenia nieważności umowy i zmienił wyrok w zakresie zasądzenia w ten sposób, że oddalił powództwo stosując tzw. teorię salda. W zakresie kosztów procesu, zostały zniesione za obie instancje.
Apelacja banku dotyczyła wyroku Sądu Okręgowego we Wrocławiu z dnia 23.12.2022 r. (SSO Anna Strzebinczyk – Stembalska), w sprawie o sygn. akt I C 1775/20, którym Sąd ustalił nieistnienie umowy kredytu indeksowanego do CHF z kwietnia 2006 r., zawartej z dawnym BRE Bank (obecnie mBank) i zasądził od banku na rzecz Klientów Kancelarii zwrot wpłaconych bankowi środków, jako nienależnych. Spór dotyczył umowy tzw. starego portfela mBank z oprocentowaniem ustalanym decyzją zarządu banku.
Pozew został wniesiony w grudniu 2020 r.
Wyrok jest PRAWOMOCNY.
Co ważne – w zakresie ustalenia nieważności umowy kredytu, wyrok stanowi podstawę do rozliczenia stron nieważnej umowy kredytu, a także wykreślenia hipoteki.
Nadto, skutkiem wyroku jest uwolnienie Klientów Kancelarii od toksycznego kredytu i długu, który był nadal wyższy, aniżeli kwota udzielonego kredytu, pomimo ponad 17,5 lat spłaty kredytu zaciągniętego na 30 lat.
Ważny jest bilans i interes Klientów na gruncie ustalenia nieważności umowy kredytu:
– w 2006 r. bank wypłacił kredyt w kwocie 135.000 zł
– kredyt został udzielony na 30 lat
– spłata trwała 17,5 lat
– spłacono do banku ok. 153.000 zł
– saldo zadłużenia wg banku na wczoraj wynosiło ok. 155.000 zł (ten dług nie istnieje wskutek wyroku)
*** po wyroku do zwrotu przez bank zostaje ok. 18.000 zł ***
Aktualnie, Kancelaria przystępuje do rozliczenia nieważnej umowy kredytu, a także wykreślenia hipoteki.
Sprawę prowadzą:
radca prawny Agnieszka Osowiecka – Wasiak
radca prawny Michał Przybylak
Nieważność umowy kredytu Nordea-Habitat z czerwca 2008 r. dawnego Nordea Bank (aktualnie PKO BP) - wyrok SO Wrocław z 8.12.2023 r.
Wyrokiem z dnia 8.12.2023 r., Sąd Okręgowy we Wrocławiu (SSO Radosław Nawrocki), w sprawie o sygn. akt XII C 1162/19 ustalił nieważność umowy kredytu Nordea – Habitat denominowanego do CHF, zawartej w czerwcu 2008 r. z dawnym Nordea Bank (aktualnie PKO BP).
Nadto, Sąd zasądził dochodzone pozwem kwoty wraz z odsetkami od dnia złożenia pozwu oraz obciążył bank kosztami procesu.
W ramach ustnego uzasadnienia Sąd wskazał na brak poinformowania kredytobiorców o ryzyku kursowym i abuzywność klauzuli walutowej, co skutkuje nieważnością umowy.
Pozew został wniesiony w grudniu 2019 r., a w sprawie odbyły się dwie rozprawy.
Na czas trwania postępowania wpłynęła pandemia, a także przeprowadzenie dowodu z opinii biegłego.
Wyrok jest nieprawomocny.
Sprawę prowadzą:
radca prawny Agnieszka Osowiecka – Wasiak
radca prawny Michał Przybylak
Nieważność umowy kredytu z grudnia 2006 r. dawnego GE Money Bank (aktualnie Bank BPH) - wyrok SO Wrocław z 1.12.2023 r.
Wyrokiem z dnia 1.12.2023 r., Sąd Okręgowy we Wrocławiu (SSO Katarzyna Adamska), w sprawie o sygn. akt I C 309/20 ustalił nieważność umowy kredytu indeksowanego zawartej w grudniu 2006 r.
Nadto, Sąd zasądził dochodzone pozwem kwoty wraz z odsetkami od dnia doręczenia pozwu bankowi.
Pozew został wniesiony w marcu 2020 r., a w sprawie odbyła się jedna rozprawa.
Na czas trwania postępowania wpłynęła z jednej strony pandemia, a z drugiej rozbudowana linia obrony banku oraz przeprowadzenie dowodu z opinii biegłego.
Wyrok jest nieprawomocny i został wydany na posiedzeniu niejawnym po odebraniu pisemnych stanowisk końcowych.
Wynik wskazuje, że argumentacja Kancelarii w zakresie braku możliwości dzielenia klauzuli kursowej zawartej w par. 17 umowy, przedstawiona w obszernych pismach procesowych – jest w pełni prawidłowa.
W czasie trwania sporu, Klienci Kancelarii zostali również pozwani przez bank – w sprawie złożono obszerną odpowiedź na pozew i oczekujemy na sprawiedliwe rozstrzygnięcie.
Sprawę prowadzą:
radca prawny Agnieszka Osowiecka – Wasiak
radca prawny Michał Przybylak
