Kapitulacja mBank - umorzenie postępowania po cofnięciu pozwu o zwrot kapitału i wynagrodzenie za korzystanie z kapitału - postanowienie SO Legnica z 20.12.2024 r.
Postanowieniem z dnia 20.12.2024 r., Sąd Okręgowy w Legnicy (SSO Agnieszka Jakubiszyn – Turkiewicz), w sprawie o sygn. akt I C 1331/23, umorzył postępowanie w zakresie cofniętych przez mBank żądań o zapłatę – zwrot kapitału kredytu oraz wynagrodzenie za korzystanie z kapitału kredytu / waloryzację, a także obciążył bank kosztami procesu na rzecz każdego z pozwanych.
Tłem sprawy był pozew kredytobiorców o ustalenie nieważności umowy kredytu i zapłatę.
W toku sporu, kredytobiorcy przedterminowo spłacili kredyt, co w kwietniu 2023 r. skutkowało cofnięciem pozwu o ustalenie, potrąceniem kapitału kredytu i dochodzeniem pozostałej nadwyżki.
- Wyrokiem Sądu Okręgowego w Legnicy z dnia 8.05.2023 r. w sprawie o sygn. I C 869/22, zasądzona została dochodzona kwota (nadwyżka ponad potrącony kapitał kredytu) z uwagi na przesłankową nieważność umowy kredytu;
- Wyrokiem Sądu Apelacyjnego we Wrocławiu z dnia 1.08.2024 r. w sprawie o sygn. I ACa 2458/23, oddalona została apelacja banku.
Po doręczeniu pozwu złożonego przez mBank w listopadzie 2023 r., Kancelaria podniosła szereg zarzutów wskazujących na bezpodstawność powództwa o zapłatę wynagrodzenia za korzystanie z kapitału / ewentualnie z tytułu waloryzacji, a także podniesiony został zarzut nieistnienia wierzytelności banku o zwrot kapitału kredytu z uwagi na złożone wcześniej (6 miesięcy przed złożeniem pozwu przez bank) oświadczenie o potrąceniu / w toku wcześniejszego postępowania sądowego p-ko mBank.
W zakresie świadczeń dodatkowych (wynagrodzenie / waloryzacja), bank powoływał się na przepisy o bezumownym korzystaniu z rzeczy, a także zmianę siły nabywczej pieniądza oraz wzrost wartości kredytowanej nieruchomości. W tym zakresie, po wielu miesiącach od wydania przez TSUE orzeczeń dotyczących wynagrodzenia i waloryzacji, bank cofnął pozew w tej części.
W kwestii żądanego zwrotu kapitału kredytu, bank – składając pozew, miał wiedzę i świadomość dokonanego potrącenia. Bank jednak argumentował, że potrącenie było nieskuteczne, jako złożone przed prawomocnym wyrokiem rozstrzygającym o nieważności umowy (sic!).
Ostatecznie, po roku od złożenia, bank cofnął również pozew w zakresie dotyczącym kapitału kredytu.
Po przeprowadzeniu dwóch rozpraw, Sąd ostatecznie umorzył postępowanie.
Bank złożył pozew w listopadzie 2023 r.
Wyrok jest nieprawomocny.
Sprawę prowadzą:
radca prawny Agnieszka Osowiecka – Wasiak
radca prawny Michał Przybylak
PRAWOMOCNA nieważność umowy kredytu konsolidacyjnego Nordea - Habitat z września 2008 r. dawnego Nordea Bank (aktualnie PKO BP) - wyrok SA Wrocław z 20.12.2024 r.
Wyrokiem z dnia 20.12.2024 r. Sąd Apelacyjny we Wrocławiu I Wydział Cywilny (SSA Janusz Kaspryszyn), w sprawie o sygn. akt I ACa 1212/23 oddalił w apelację banku w zakresie ustalenia nieważności umowy i zmienił wyrok w zakresie zasądzenia w ten sposób, że oddalił powództwo o zapłatę, wskazując na brak bezpodstawnego wzbogacenia po stronie banku z uwagi na wypłacony kredytobiorcy kapitał kredytu. Zastosowanie przez Sąd teorii salda, skutkowało częściowym obciążeniem kredytobiorcy kosztami postępowania apelacyjnego.
Apelacja złożona przez bank dotyczyła wyroku z dnia 3.01.2023 r. wydanego przez Sąd Okręgowy w Legnicy (SSO Magdalena Krajewska), w sprawie o sygn. akt I C 516/21, którym Sąd ustalił nieważność umowy kredytu (konsolidacyjnego) denominowanego CHF typu Nordea – Habitat, zawartej z dawnym Nordea Bank i zasądził od banku na rzecz Klienta Kancelarii zwrot dochodzonych kwot.
Pozew został wniesiony w lipcu 2021 r.
Wyrok jest PRAWOMOCNY.
Ważny jest bilans i interes Klienta na gruncie ustalenia nieważności umowy kredytu:
– w 2008 r. bank wypłacił kredyt w kwocie 241.811 zł
– kredyt został udzielony na 30 lat
– spłata trwała 14,5 lat (kredytobiorca przestał spłacać 2 lata temu)
– spłacono do banku ok. 295.000 zł
– saldo zadłużenia wg banku na wczoraj wynosiło ok. 340.000 zł (ten dług nie istnieje wskutek wyroku)
*** po wyroku do zwrotu przez bank zostaje ok. 54.000 zł ***
Aktualnie, Kancelaria przystępuje do rozliczenia nieważnej umowy kredytu, a także wykreślenia hipoteki.
Sprawę prowadzą:
radca prawny Agnieszka Osowiecka-Wasiak
radca prawny Michał Przybylak
Przegrana Banku BPH - oddalenie pozwu o zwrot kapitału - wyrok SO Wrocław z 19.12.2024 r.
Wyrokiem z dnia 19.12.2024 r., Sąd Okręgowy we Wrocławiu (SSO Rafał Cieszyński), w sprawie o sygn. akt I C 1693/22 oddalił pozew Banku BPH o zapłatę – zwrot kapitału kredytu, umorzył postępowanie w zakresie cofniętego pozwu – o zapłatę wynagrodzenia za korzystanie z kapitału kredytu / waloryzację oraz obciążył bank kosztami procesu na rzecz każdego z pozwanych.
W sprawie Kancelaria podniosła szereg zarzutów wskazujących na bezpodstawność powództwa o zapłatę wynagrodzenia za korzystanie z kapitału / ewentualnie z tytułu waloryzacji, a także podniesiony został zarzut nieistnienia wierzytelności banku o zwrot kapitału kredytu z uwagi na złożone oświadczenie o potrąceniu.
Tłem sprawy był pozew kredytobiorców o ustalenie nieważności umowy kredytu, wskutek którego prawomocnie ustalona została nieważność umowy kredytu zawartej w czerwcu 2008 r. z dawnym GE Money Bank:
1. Wyrokiem Sądu Okręgowego we Wrocławiu z dnia 19.05.2022 r. w sprawie o sygn. XII C 824/19, ustalona została nieważność umowy kredytu;
2. Wyrokiem Sądu Apelacyjnego we Wrocławiu z dnia 22.11.2023 r. w sprawie o sygn. I ACa 2006/22, oddalona została apelacja banku w zakresie ustalenia nieważności umowy.
Niezwłocznie po wydaniu wyroku przez Sąd Apelacyjny, Kancelaria w imieniu Klientów złożyła bankowi oświadczenie o potrąceniu obejmujące wzajemne nienależne świadczenia kredytobiorców i banku.
W kwestii żądanego zwrotu kapitału kredytu, bank – składając pozew jeszcze przed rozstrzygnięciem pozwu kredytobiorców w I instancji, argumentował, że „zabezpiecza” w ten sposób swój interes, gdyby umowa okazała się być nieważna. W kwestii świadczeń dodatkowych (wynagrodzenie / waloryzacja), bank powoływał się na przepisy o bezumownym korzystaniu z rzeczy, a także zmianę siły nabywczej pieniądza oraz wzrost wartości kredytowanej nieruchomości. W tym zakresie, po wielu miesiącach od wydania przez TSUE orzeczeń dotyczących wynagrodzenia i waloryzacji, bank cofnął pozew w tej części.
Na rozprawie, pełnomocnik banku podtrzymał pozew w zakresie zwrotu kapitału kredytu.
Kancelaria argumentowała, że kredytobiorcy rozliczyli kapitał kredytu w drodze potrącenia w pierwszym możliwym czasie po wydaniu prawomocnego wyroku ustalającego nieważność umowy kredytu. W związku z tym, nie pozostawali w zwłoce, ani w opóźnieniu w zwróceniu bankowi nienależnego świadczenia – kapitału kredytu.
W ustnych motywach rozstrzygnięcia, Sąd wskazał, że w całości podziela argumentację zaprezentowaną przez Kancelarię, zarówno w odpowiedzi na pozew, jak i dalszych pismach oraz w ramach ustnego stanowiska przedstawionego na rozprawie.
W ocenie Sądu, po dokonaniu potrącenia, roszczenie banku o zwrot kapitału wygasło. Wobec tego bank winien cofnąć pozew, czego jednak nie zrobił i podtrzymywał swoje żądanie. Wskutek takiego stanowiska, bank musiał zostać uznany za przegrywającego sprawę, albowiem domagał się roszczenia już nieistniejącego.
Bank złożył pozew w listopadzie 2022 r.
Wyrok jest nieprawomocny.
Sprawę prowadzą:
radca prawny Agnieszka Osowiecka – Wasiak
aplikant radcowski Adam Pelczar
Przegrana Santander Bank Polska - oddalenie pozwu o waloryzację ("urealnienie") kapitału kredytu - wyrok SR Oleśnica z 18.12.2024 r.
Wyrokiem z dnia 18.12.2024 r., Sąd Rejonowy w Oleśnicy (SSR Andrzej Kotowski), w sprawie o sygn. akt I C 1052/23 oddalił pozew Santander Bank Polska o zapłatę z tytułu waloryzacji kapitału kredytu oraz obciążył bank kosztami procesu.
Sprawa wynikła na tle prawomocnego wyroku ustalającego nieważność umowy kredytu. Po rozliczeniu kapitału kredytu w drodze potrącenia, bank złożył skargę kasacyjną, a także pozwał Klienta Kancelarii o dodatkowe świadczenia ponad kapitał. W toku sporu, bank cofnął powództwo w zakresie wynagrodzenia za korzystanie z kapitału i w ramach modyfikacji pozwu, wniósł o zasądzenie podobnej kwoty, ale z tytułu „urealnienia” kapitału kredytu. Jest to specyficzna terminologia Santander BP, aby ominąć określenie „waloryzacja”.
Bank podtrzymywał swój pozew o waloryzację („urealnienie kapitału kredytu”), pomimo jednoznacznych orzeczeń TSUE i uchwały Sądu Najwyższego.
Po przeprowadzeniu dwóch rozpraw i przesłuchaniu kredytobiorcy, Sąd oddalił pozew banku.
Bank złożył pozew w grudniu 2023 r.
Wyrok jest nieprawomocny.
Sprawę prowadzą:
radca prawny Michał Przybylak
aplikant radcowski Adam Pelczar
Nieistnienie umowy kredytu Nordea-Habitat z października 2005 r. dawnego Nordea Bank (aktualnie PKO BP) wraz z ustaleniem, że bankowi nie należy się dodatkowe wynagrodzenie - wyrok SO Gdańsk z 17.12.2024 r.
Kolejny WAŻNY i PRECEDENSOWY wyrok, w którym kolejny sąd w PEŁNI zabezpieczył interesy kredytobiorców, udzielając – w drodze ustalenia – kompleksowej ochrony przed bezprawnymi roszczeniami banku o tzw. wynagrodzenie za korzystanie z kapitału, w związku z nieważnością umowy kredytu.
Bankowi nie należy się NIC, poza zwrotem kwoty kapitału kredytu i wynika to z sentencji wyroku.
Wyrokiem z dnia 17.12.2024 r., Sąd Okręgowy w Gdańsku (SSO Marek Jasiński), w sprawie o sygn. akt I C 3140/22 ustalił, że:
1. umowa kredytu denominowanego do CHF zawarta z dawnym Nordea Bank – nie istnieje z powodu jej nieważności,
2. nie istnieje między stronami inny stosunek prawny lub prawo, na podstawie którego:
- strona powodowa jest zobowiązana do świadczeń na rzecz pozwanego ponad zwrot świadczenia otrzymanego od pozwanego w wykonaniu nieistniejącego stosunku prawnego wynikającego z umowy kredytu;
- pozwany jest uprawniony do wynagrodzenia za korzystanie przez stronę powodową ze środków pieniężnych udostępnionych przez pozwanego w wykonaniu nieistniejącego stosunku prawnego wynikającego z umowy kredytu;
- strony są zobowiązane do świadczeń innych, aniżeli zwrot wzajemnych nienależnych świadczeń otrzymanych w wykonaniu nieistniejącego stosunku prawnego wynikającego z nieważnej umowy kredytu.
Nadto, Sąd zasądził dochodzoną kwotę oraz obciążył bank kosztami procesu.
W tej sprawie kapitał kredytu w znacznej części został potrącony przed złożeniem pozwu, a roszczeniem o zapłatę została objęta kwota stanowiąca równowartość jednej, niepotrąconej raty.
Istotne w sprawie jest to, że Sąd dostrzegł potrzebę udzielenia KOMPLEKSOWEJ OCHRONY na rzecz Klientów Kancelarii i uwzględnił szerokie powództwo ustalające.
Warto wskazać, że w tej sprawie bank co prawda nie wystąpił z pozwem wobec kredytobiorców, ale zostało wykazane przez Kancelarię, że bank pozywa innych kredytobiorców, a także informuje o takich zamiarach w przestrzeni publicznej. W związku z tym wykazywano, że istnieje realne ryzyko złożenia takiego pozwu również wobec tych konkretnych kredytobiorców. Zachodziła zatem potrzeba kompleksowego rozstrzygnięcia kwestii, jakie wiążą się nieważnością umowy kredytu, w szczególności co do zakresu rozliczeń stron i ich tytułu, a także potencjalnych roszczeń banku (niezależnie od braku podstaw prawnych do ich konstruowania przez banki). W efekcie, wyrok eliminuje niepewność co do istnienia innego stosunku prawnego, będącego źródłem innych świadczeń stron, aniżeli zwrot rzeczywiście dokonanych nienależnie świadczeń pieniężnych w wykonaniu nieważnej umowy.
Wyrok stanowi wyraz wypełnienia celów Dyrektywy 93/13 i usuwa niepewność po stronie kredytobiorców co do zakresu rozliczeń z bankiem wskutek ustalenia nieważności umowy kredytu.
Wyrok jest nieprawomocny.
Pozew został wniesiony w grudniu 2022 r.
W sprawie odbyły się dwie rozprawy.
Sprawę prowadzą:
radca prawny Agnieszka Osowiecka – Wasiak
radca prawny Michał Przybylak
Przegrana Santander Bank Polska - oddalenie pozwu o waloryzację ("urealnienie") kapitału kredytu - wyrok SR Lubin z 16.12.2024 r.
Wyrokiem z dnia 16.12.2024 r., Sąd Rejonowy w Lubinie (SSR Maja Rasała – Talaga), w sprawie o sygn. akt I C 57/24 oddalił pozew Santander Bank Polska o zapłatę z tytułu waloryzacji kapitału kredytu oraz obciążył bank kosztami procesu.
Sprawa wynikła na tle prawomocnego wyroku ustalającego nieważność umowy kredytu. Po rozliczeniu kapitału kredytu w drodze potrącenia, bank złożył skargę kasacyjną, a także pozwał Klientów Kancelarii o dodatkowe świadczenia ponad kapitał. W toku sporu, bank cofnął powództwo w zakresie wynagrodzenia za korzystanie z kapitału i w ramach modyfikacji pozwu, wniósł o zasądzenie podobnej kwoty, ale z tytułu „urealnienia” kapitału kredytu. Jest to specyficzna terminologia Santander BP, aby ominąć określenie „waloryzacja”.
Bank podtrzymywał swój pozew o waloryzację („urealnienie kapitału kredytu”), pomimo jednoznacznych orzeczeń TSUE i uchwały Sądu Najwyższego.
Po przeprowadzeniu dwóch rozpraw i przesłuchaniu kredytobiorcy, Sąd oddalił pozew banku.
Bank złożył pozew w grudniu 2023 r.
Wyrok jest nieprawomocny.
Sprawę prowadzą:
radca prawny Agnieszka Osowiecka – Wasiak
radca prawny Michał Przybylak
Nieistnienie umowy kredytu Nordea-Habitat z listopada 2009 r. dawnego Nordea Bank (aktualnie PKO BP) - wyrok SO Wrocław z 6.12.2024 r.
Wyrokiem z dnia 6.12.2024 r., Sąd Okręgowy we Wrocławiu (SSO Aneta Fiałkowska – Sobczyk), w sprawie o sygn. akt I C 2582/23 ustalił nieistnienie umowy kredytu Nordea – Habitat denominowanego do CHF, zawartej w listopadzie 2009 r. z dawnym Nordea Bank (aktualnie PKO BP).
Nadto, Sąd zasądził dochodzone pozwem kwoty wraz z odsetkami od dnia wezwania do zapłaty oraz obciążył bank kosztami procesu. W tej sprawie kapitał kredytu został potrącony przed złożeniem pozwu.
Pozew został wniesiony w grudniu 2023 r., a w sprawie odbyła się jedna rozprawa.
Cieszy rekordowy wręcz czas rozpoznania sprawy.
Wyrok został wydany na posiedzeniu niejawnym, po odebraniu pisemnych stanowisk końcowych.
Wyrok jest nieprawomocny.
Sprawę prowadzą:
radca prawny Agnieszka Osowiecka – Wasiak
radca prawny Michał Przybylak
PRAWOMOCNA nieważność umowy kredytu denominowanego z listopada 2006 r. dawnego Raiffeisen Bank Polska (aktualnie Raiffeisen Bank International AG w Wiedniu) - wyrok SA Wrocław z 5.12.2024 r.
Wyrokiem z dnia 5.12.2024 r. Sąd Apelacyjny we Wrocławiu I Wydział Cywilny (SSA Ewa Barnaszewska), w sprawie o sygn. akt I ACa 2246/23 oddalił w apelację banku w całości oraz obciążył bank kosztami apelacyjnego.
Apelacja złożona przez bank dotyczyła wyroku z dnia 26.10.2022 r. wydanego przez Sąd Okręgowy w Legnicy (SSO Katarzyna Pozlewicz – Szymańska), w sprawie o sygn. akt I C 248/22, którym Sąd ustalił nieistnienie stosunku prawnego wynikającego z umowy kredytu denominowanego do CHF zawartej z dawnym Raiffeisen Bank Polska (obecnie Raiffeisen Bank International AG zs. w Wiedniu) i zasądził od banku na rzecz Klientów Kancelarii zwrot dochodzonych kwot. Pozwem dochodzona była nadwyżka ponad wypłacony kapitał kredytu z uwagi na dokonane przedprocesowe potrącenie wzajemnych nienależnych świadczeń, celem zminimalizowania ryzyka procesowego w przypadku złożenia przez bank pozwu.
Pozew został wniesiony w kwietniu 2022 r.
Wyrok jest PRAWOMOCNY.
Ważny jest bilans i interes Klientów na gruncie ustalenia nieważności umowy kredytu:
– w 2006 r. bank wypłacił kredyt w kwocie 264.444 zł
– kredyt został udzielony na 30 lat
– spłata trwała 18 lat
– spłacono do banku ok. 445.000 zł
– saldo zadłużenia wg banku na wczoraj wynosiło ok. 280.000 zł (ten dług nie istnieje wskutek wyroku)
*** po wyroku do zwrotu przez bank zostaje ok. 180.000 zł ***
Aktualnie, Kancelaria przystępuje do rozliczenia nieważnej umowy kredytu, a także wykreślenia hipoteki.
Sprawę prowadzą:
radca prawny Agnieszka Osowiecka-Wasiak
radca prawny Michał Przybylak
Zwrot pieniędzy przez bank z ugody „frankowej”, a podatek PIT po stronie kredytobiorcy - komentarz Kancelarii.
W przypadku zawarcia ugody z bankiem w tzw. sprawie frankowej, która ma kończyć spór i rozliczać ostatecznie strony, środki wypłacane kredytobiorcy przez bank, a więc niezależnie od umorzenia salda zadłużenia, stanowią przychód kredytobiorcy z tzw. innych źródeł, zatem należy od nich zapłacić podatek dochodowy (PIT).
Takie stanowisko Kancelaria prezentuje od kiedy pierwszy Nasz Klient zwrócił się z prośbą o przeanalizowanie warunków ugody oferowanej przez bank. Aktualnie stanowisko to przebija się do głównego nurtu, co widać dziś licznie w serwisach informacyjnych, piszących o „pułapce” czy „haraczu”.
Wszystkie propozycje ugód, które dotąd analizowaliśmy, zakładały, że umowa kredytu jest ważna, a strony porozumiewają się co do tego, żeby ten stosunek polubownie zakończyć i rozliczyć. Oznacza to, że środki wypłacane kredytobiorcom jako „rekompensata” lub jakkolwiek inaczej nazwane świadczenie, nie mają charakteru zwrotu świadczenia nienależnego (art. 405 k.c. w zw. z art. 410 §1 k.c.), lecz niejako „prezentu” od banku, darowizny. Nic nie dzieje się bowiem w próżni – mechanizm ten pozwala ująć bankowi tak wypłacane środki w kosztach działalności gospodarczej. Tym samym, po drugiej stronie musi pojawić się przychód. Jeśli dostaję prezent wysokiej wartości od osoby obcej, fiscusowi należy się w takim wypadku danina od mojego przychodu. W tym wypadku, brak jest ustawy lub rozporządzenia Ministra Finansów, które przewidują zwolnienie.
Dotychczas banki powoływały się na enigmatyczne (gdyż nawet nie okazywane do wglądu) indywidualne interpretacje podatkowe, wskazujące na zwolnienie od podatku od „rekompensaty”. Tyle, że interpretacje podatkowe nie stanowią powszechnie obowiązującego prawa w Polsce. Zasada „braku konsekwencji” chroni tylko podatnika, który wystąpił o interpretację indywidualną. Najlepszym wyjściem w sytuacji rozważania ugody z bankiem, jest właśnie wystąpić samodzielnie o wydanie indywidualnej interpretacji podatkowej. Problemem może okazać się, jednak sposób procedowania ugód przez banki, który sprowadza się do hasła „promocja obowiązuje tylko do…”, „termin obowiązywania do…”. Tymczasem, czas oczekiwania na wydanie interpretacji podatkowej, wynosi do 3 miesięcy. Presja czasu i niewielka ilość ważnych informacji – skąd my to znamy?
W związku z powyższym, jeśli „rekompensata” z ugody zostanie opodatkowana, kwota ta może okazać się już znacznie mniej atrakcyjna. Dotkliwe może okazać się przede wszystkim wejście w II próg podatku dochodowego i konieczność zapłaty podatku wg stawki 32% od całego rocznego przychodu, w tym również np. wynagrodzenia za pracę. Pieniądze otrzymane z banku powiększają bowiem cały przychód w danym roku podatkowym, a wyższa stawka dotyczy nadwyżki ponad 120 tys. zł.
Dlatego też, z każdą kolejną „falą” propozycji ugodowych banków, podnosiliśmy, także bezpośrednio biorąc udział w spotkaniu z przedstawicielami Ministerstwa Sprawiedliwości, że kluczem do rozwiązania problemu byłoby uznawanie przez bank w ugodzie, że umowa jest nieważna. Wówczas, tak jak w przypadku zasądzenia dla kredytobiorcy pieniędzy od banku wyrokiem sądu, środki te nie podlegałyby opodatkowaniu. One po prostu wtedy wracają do kredytobiorcy, który nigdy nie miał obowiązku ich przekazania bankowi (jako zwrot nienależnego świadczenia). Bank wówczas traci możliwość uwzględnienia tej kwoty w swoich kosztach i być może tu jest pies pogrzebany.
Bo jak powiedział Benjamin Franklin: „Na tym świecie pewne są tylko śmierć i podatki”.
Niezmiennie więc zalecamy ostrożność przed podpisywaniem ugody. Bank nigdy nie oferuje czegoś, w czym sam nie ma interesu.
Michał Przybylak, radca prawny
PRAWOMOCNA przegrana mBank – oddalenie pozwu banku po wypowiedzeniu umowy kredytu MultiPlan z października 2008 r. - wyrok SA Wrocław z 3.12.2024 r.
Prawomocne oddalenie pozwu mBank w związku z nieważnością umowy kredytu MultiPlan zawartej z d. BRE Bank (aktualnie mBank) w październiku 2008 r., a także nieważnością umowy o spłatę długu.
Wyrokiem z dnia 3.12.2024 r. Sąd Apelacyjny we Wrocławiu I Wydział Cywilny (SSA Sławomir Jurkowicz), w sprawie o sygn. akt I ACa 1467/23 oddalił w apelację banku w całości oraz obciążył bank kosztami apelacyjnego.
Apelacja złożona przez bank dotyczyła wyroku z dnia 7.03.2023 r. wydanego przez Sąd Okręgowy we Wrocławiu (SSO Katarzyna Adamska), w sprawie o sygn. akt I C 26/20, którym Sąd oddalił pozew mBank wniesiony przeciwko Klientom Kancelarii, a także obciążył bank kosztami procesu.
W sprawie Kancelaria podniosła szereg zarzutów wskazujących na bezpodstawność powództwa.
Tłem sprawy była sytuacja losowa kredytobiorców (utrata pracy przez oboje kredytobiorców), która skutkowała zaprzestaniem spłaty kredytu. Po szeroko zakrojonej windykacji banku, wypowiedzeniu umowy kredytu, kredytobiorcy kierowani strachem przed komornikiem i utratą mieszkania, podpisali z bankiem umowę o spłatę długu. Umowa ta opiewała na kwotę znacznie wyższą niż udzielony 6 lat wcześniej kredyt „frankowy”, który miał być tani i bezpieczny. Dodatkowo, w międzyczasie, bank uzyskał też odszkodowanie z polisy powiązanej z kredytem, ale jak się okazało w toku sporu, w żaden sposób nie zaliczył tego na dług.
W sporze, bank twierdził, że w związku z umową o spłatę długu z 2014 r., kredytobiorcom został udzielony zupełnie nowy kredyt i to „niefrankowy”. Natomiast umowa z 2014 r. wprost odwoływała się do pierwotnej umowy z 2008 r. i zastrzegała, że nie stanowi odnowienia długu (nowacji). Bank podtrzymując swoje żądanie i jego podstawy, wskazał jakoby doszło do użycia „niefortunnych” określeń w umowie z 2014 r., a także pisemnym stanowisku procesowym. Ups…
W ustnych motywach rozstrzygnięcia, Sąd wskazał, że uzasadniony był zarzut nieważności umowy kredytu zawartej w 2008 r. wynikły na gruncie zawartych w umowie klauzul niedozwolonych i braku informacji o ryzyku walutowym. Konsekwencją tego, było podzielenie przez Sąd zarzutu w przedmiocie braku podstaw do dochodzenia przez bank roszczeń w oparciu o umowę o spłatę długu zawartej w 2014 r., której kauzą była umowa kredytu z 2008 r. Skoro zaś umowa kredytu z 2008 r. jest nieważna, to w oparciu o nią nie mogło powstać „inne” zobowiązanie dochodzone przez bank.
Bank złożył pozew w kwietniu 2019 r.
Wskutek pozwu, został wydany nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym przez Sąd Okręgowy w Łodzi. Z powodu uwzględnienia zarzutu niewłaściwości miejscowej podniesionego w ramach sprzeciwu od nakazu zapłaty, sprawa została przekazana do Sądu Okręgowego we Wrocławiu.
Wyrok jest PRAWOMOCNY.
Sprawę prowadzą:
radca prawny Agnieszka Osowiecka – Wasiak
radca prawny Michał Przybylak
