Nieistnienie umowy kredytu "dewizowego" z kwietnia 2008 r. zawartej z dawnym BZ WBK (aktualnie Santander BP) - wyrok SR Zielona Góra z 28.11.2024 r.
Wyrokiem z dnia 28.11.2024 r., Sąd Rejonowy w Zielonej Górze (SSR Piotr Krawczak), w sprawie o sygn. I C 159/24 ustalił nieistnienie stosunku prawnego wynikającego z umowy kredytu denominowanego („dewizowego”) zawartej w kwietniu 2008 r. z dawnym Bankiem Zachodnim WBK.
Nadto, Sąd zasądził dochodzoną kwotę wraz z odsetkami od dnia wezwania. Bank został w całości obciążony kosztami procesu.
W tej sprawie kapitał kredytu został w całości potrącony przed złożeniem pozwu. Pomimo tego, bank w ramach obrony podnosił zarzut potrącenia co do wygaszonego roszczenia.
Wynik wskazuje, że Sąd w całości podzielił argumentację zawartą w pozwie i dalszych pismach procesowych złożonych przez Kancelarię.
Wyrok jest nieprawomocny.
Pozew został wniesiony w styczniu 2024 r., a w sprawie odbyły się dwie rozprawy.
Sprawę prowadzą:
radca prawny Agnieszka Osowiecka – Wasiak
radca prawny Michał Przybylak
Nieistnienie umowy kredytu "dewizowego" z lutego 2008 r. zawartej z dawnym BZ WBK (aktualnie Santander BP) - wyrok SO Wrocław z 21.11.2024 r.
Wyrokiem z dnia 21.11.2024 r., Sąd Okręgowy we Wrocławiu (SSO Anna Strzebinczyk – Stembalska), w sprawie o sygn. I C 450/23 ustalił nieistnienie stosunku prawnego wynikającego z umowy kredytu denominowanego („dewizowego”) zawartej w lutym 2008 r. z dawnym Bankiem Zachodnim WBK.
Nadto, Sąd zasądził dochodzoną kwotę wraz z odsetkami od dnia wezwania. Bank został w całości obciążony kosztami procesu.
W tej sprawie kapitał kredytu został w całości potrącony przed złożeniem pozwu.
W ramach ustnego uzasadnienia, Sąd wskazał, że nie podzielił argumentacji strony pozwanej co do tego, jakoby kredyt miał mieć walutowy charakter. Sąd wskazał, że o rodzaju kredytu nie świadczy jego nazwa, a Umowa nie przewidywała możliwości wypłaty lub spłaty kredytu bezpośrednio w CHF na dzień jej zawarcia, więc była umową kredytu denominowanego.
Sąd wskazał, że podzielił argumentację zawartą w pozwie co do niedozwolonego charakteru postanowień umowy, których eliminacja z umowy skutkowała jej całkowitą nieważnością. Sąd wskazał, że nie było możliwości dalszego wykonywania Umowy.
Jednocześnie Sąd wskazał, że zarzuty potrącenia i zatrzymania banku były niedopuszczalne, albowiem wierzytelność pozwanego o zwrot udzielonego kapitału kredytu została umorzona wskutek potrącenia, a bankowi nie przysługują jakiekolwiek inne roszczenia względem powodów. Sąd wskazał, że strona powodowa prawidłowo wykazała wysokość swoich żądań oraz skuteczność oświadczenia o potrąceniu.
Wyrok jest nieprawomocny.
Pozew został wniesiony w marcu 2023 r., a w sprawie odbyły się dwie rozprawy.
Sprawę prowadzą:
radca prawny Michał Przybylak
aplikant radcowski Adam Pelczar
Nieistnienie umowy kredytu "dewizowego" z maja 2008 r. zawartej z dawnym BZ WBK (aktualnie Santander BP) wraz z szerokim ustaleniem - wyrok SO Wrocław z 12.09.2024 r.
Kolejny WAŻNY i PRECEDENSOWY wyrok, w którym kolejny sąd w PEŁNI zabezpieczył interesy kredytobiorców, udzielając – w drodze ustalenia – kompleksowej ochrony przed bezprawnymi roszczeniami banku o świadczenia dodatkowe, w związku z nieważnością umowy kredytu.
Bankowi nie należy się nic ponad zwrot kapitału kredytu i wynika to z sentencji wyroku.
Wyrokiem z dnia 12.09.2024 r., Sąd Okręgowy we Wrocławiu (SSO Ewa Rudkowska – Ząbczyk), w sprawie o sygn. XII C 387/23 ustalił nieistnienie stosunku prawnego wynikającego z umowy kredytu denominowanego („dewizowego”) zawartego w maju 2008 r. z dawnym Bankiem Zachodnim WBK.
Nadto, Sąd ustalił, że nie istnieje pomiędzy stronami stosunek prawny, na podstawie którego kredytobiorcy byliby zobowiązani do świadczenia na rzecz banku ponad zwrot świadczenia otrzymanego od banku w wykonaniu nieważnej umowy kredytu oraz zasądził dochodzoną kwotę wraz z odsetkami od dnia wezwania. Bank został w całości obciążony kosztami procesu.
W tej sprawie kapitał kredytu został w całości potrącony przed złożeniem pozwu.
W ramach ustnego uzasadnienia, Sąd wskazał, że podziela w całości zarzuty przedstawione w pozwie i dalszych pismach procesowych, w szczególności podkreślając abuzywność klauzuli walutowej oraz brak informacji o ryzyku walutowym sprowadzające się do zapewnienia kredytobiorców o stabilności waluty szwajcarskiej.
Sąd nie uwzględnił zarzutu potrącenia podniesionego przez bank powołując się na orzecznictwo TSUE oraz dokonane przed złożeniem pozwu potrącenie kapitału kredytu.
Wyrok jest nieprawomocny.
Pozew został wniesiony w marcu 2023 r., a w sprawie odbyła się jedna rozprawa.
Sprawę prowadzą:
radca prawny Agnieszka Osowiecka – Wasiak
radca prawny Michał Przybylak
Nieistnienie umowy o dewizowy kredyt mieszkaniowy / inwestorski z kwietnia 2008 r. dawnego BZ WBK (aktualnie Santander Bank Polska) - wyrok SO Wrocław z 5.06.2024 r.
Wyrokiem z dnia 5.06.2024 r., Sąd Okręgowy we Wrocławiu (SSO Magdalena Sobczak – Chrzanowska), w sprawie o sygn. akt I C 1657/22 ustalił nieistnienie umowy o dewizowy kredyt mieszkaniowy / inwestorski denominowanej w CHF zawartej w kwietniu 2008 r. z dawnym BZ WBK (aktualnie Santander Bank Polska). Nadto, Sąd zasądził dochodzone kwoty wraz z odsetkami od dnia wezwania oraz obciążył bank kosztami procesu. W tej sprawie kapitał kredyt został potrącony przed złożeniem pozwu.
Wyrok został wydany na posiedzeniu niejawnym po odebraniu stanowisk końcowych na piśmie. Wynik wskazuje, że Sąd w całości podzielił zarzuty zawarte w pozwie i dalszych pismach procesowych oraz odrzucił argumentację banku o walutowości umowy.
Sprawa ta należała do kategorii bardziej skomplikowanych z uwagi na mylący tytuł umowy wskazujący na „kredyt dewizowy”. Natomiast kredyt dewizowy, znany również jako kredyt walutowy, to kredyt udzielany i wypłacany w walucie innej niż krajowa, w którym kredytobiorca dokonuje spłaty rat kapitałowo-odsetkowych również w walucie obcej.
W przedmiotowej sprawie natomiast z treści umowy kredytowej wynikało, iż kredyt ma charakter kredytu denominowanego, gdyż kwota udzielonego kredytu została wyrażona w CHF, a wypłacona w walucie polskiej. Analogicznie miała następować spłata rat – z rachunku prowadzonego w złotych. Natomiast umowa kredytu dewizowego nie operuje mechanizmem przeliczania waluty, gdyż podstawowym obowiązkiem banku jest udostępnienie kredytu w walucie (innej niż krajowa), a obowiązkiem kredytobiorcy spłata kredytu również w walucie (innej niż krajowa).
W sprawie tej bank, w toku całego postępowania, podtrzymywał twierdzenie, że kredyt miał charakter kredytu dewizowego, a co więcej, że zawarcie tego rodzaju kredytu było intencją stron. Bank nie poinformował kredytobiorcy o tym, że jeśli chce on zakupić nieruchomość w Polsce w złotych – kredyt również musi być wypłacony w złotych. Nie zaproponował Klientowi także otwarcia rachunku prowadzonego w walucie szwajcarskiej, co mogłoby hipotetycznie umożliwić wypłatę kredytu w CHF, zgodnie z rzekomą wolą stron.
Bank dążył również do utrzymania umowy w mocy jako kredytu dewizowego. Największa trudność sprawy polegała zatem na udowodnieniu, iż umowa od początku nie miała charakteru walutowego i jest umową kredytu denominowanego z szeregiem klauzul abuzywnych w treści umowy kredytowej. To z kolei sprowadzało się do zbadania czy umowa rzeczywiście dawała możliwość żądania wypłaty kredytu w walucie CHF, a następnie dokonywania spłaty również w walucie CHF.
Finalnie, Sąd Okręgowy we Wrocławiu podzielił argumentację prezentowaną w imieniu Klienta przez Kancelarię i uwzględnił powództwo w całości.
W sprawie odbyła się jedna rozprawa.
Pozew został wniesiony w listopadzie 2022 r.
Wyrok jest nieprawomocny.
Sprawę prowadzą:
radca prawny Agnieszka Osowiecka – Wasiak
aplikant radcowski Adam Pelczar
