Przegrana mBank - oddalenie pozwu o zwrot kapitału - wyrok SO Świdnica z 22.07.2024 r.
Wyrokiem z dnia 22.07.2024 r., Sąd Okręgowy w Świdnicy (SSO Bartłomiej Pawlik), w sprawie o sygn. akt I C 2792/23 oddalił pozew mBank o zapłatę – zwrot kapitału kredytu, umorzył postępowanie w zakresie cofniętego pozwu – o zapłatę kwoty dodatkowej z tytułu waloryzacji kapitału kredytu oraz obciążył bank kosztami procesu.
W sprawie Kancelaria podniosła szereg zarzutów wskazujących na bezpodstawność powództwa o zapłatę waloryzacji, a także podniesiony został zarzut nieistnienia wierzytelności banku o zwrot kapitału kredytu z uwagi na złożone oświadczenie o potrąceniu w toku innego postępowania, tj. w sprawie p-ko mBank.
Tłem sprawy był pozew kredytobiorców o ustalenie nieważności umowy kredytu i zapłatę. W toku sporu, umowa została zakończona wskutek upływu czasu, na jaki została zawarta. W związku z tym, powództwo zostało zmodyfikowane w ten sposób, że cofnięto pozew o ustalenie, dokonano potrącenia kapitału i ograniczono żądanie do zapłaty nadwyżki ponad kapitał.
Pozew kredytobiorców p-ko mBank, po jego modyfikacji, został uwzględniony w całości:
1. Wyrokiem Sądu Okręgowego w Świdnicy z dnia 27.07.2022 r. w sprawie o sygn. I C 1240/20, zasądzona została nadwyżka ponad kapitał w związku z przesłankowym stwierdzeniem nieważności umowy kredytu;
2. Wyrokiem Sądu Apelacyjnego we Wrocławiu z dnia 11.01.2023 r. w sprawie o sygn. I ACa 1878/22, apelacja banku została oddalona w całości.
W kwestii żądanego zwrotu kapitału kredytu, bank – składając pozew już po prawomocnym rozstrzygnięciu sprawy z pozwu kredytobiorców, zarzucił nieskuteczność dokonanego potrącenia kapitału z uwagi na brak wymagalności wierzytelności banku o zwrot kapitału.
W kwestii świadczenia dodatkowego (waloryzacja), bank powoływał się na zmianę siły nabywczej pieniądza oraz wzrost wartości kredytowanej nieruchomości. W tym zakresie, po wielu miesiącach od wydania przez TSUE orzeczeń dotyczących wynagrodzenia i waloryzacji, ostatecznie bank cofnął pozew w tej części.
Na rozprawie, pełnomocnik banku podtrzymał żądanie pozwu w zakresie zwrotu kapitału kredytu.
Kancelaria argumentowała, że kredytobiorcy rozliczyli kapitał kredytu w drodze potrącenia 2,5 roku temu, w toku poprzedniego sporu, a wymagalność nastąpiła z chwilą zakwestionowania umowy przez kredytobiorców, czyli w 2020 r. (tu wskazano na odp. na pyt. 4 w uchwale SN z 25.04.2024 r. III CZP 25/22).
W ustnych motywach rozstrzygnięcia, Sąd wskazał, że w całości podziela argumentację zaprezentowaną przez Kancelarię, zarówno w odpowiedzi na pozew, jak i dalszych pismach oraz w ramach ustnego stanowiska przedstawionego na rozprawie.
Co wymaga odnotowania, Sąd na koniec wskazał, że bank nadużył prawa próbując wykreować sytuację w której domaga się zwrotu kwoty rozliczonej w drodze potrącenia dokonanego przez kredytobiorców. Zdaniem Sądu, kredytobiorcy potrącając kapitał kredytu rozliczyli się z bankiem w sposób jak najmniej skomplikowany i zachowując symetrię rozliczeń.
Bank złożył pozew 18.12.2023 r. (data pisma), który wpłynął do sądu 29.12.2023 r.
Pozew był dużym zaskoczeniem dla kredytobiorców, biorąc pod uwagę, że kwestia rozliczeń stron została rok wcześniej prawomocnie przesądzona w ramach sporu p-ko bankowi.
Takie sytuacje powinny być wg nas kwalifikowane jako tzw. oszustwa sądowe.
Wyrok jest nieprawomocny.
Sprawę prowadzą:
radca prawny Agnieszka Osowiecka – Wasiak
radca prawny Michał Przybylak
Przegrana PKO BP - oddalenie pozwu o zwrot kapitału - wyrok SO Świdnica z 19.06.2024 r.
Wyrokiem z dnia 19.06.2024 r., Sąd Okręgowy w Świdnicy (SSO Jacek Szerer), w sprawie o sygn. akt I C 19/22 oddalił pozew PKO BP o zapłatę – zwrot części kapitału kredytu, umorzył postępowanie w zakresie cofniętego pozwu – o zapłatę wynagrodzenia za korzystanie z kapitału kredytu / waloryzację oraz obciążył bank kosztami procesu.
W sprawie Kancelaria podniosła szereg zarzutów wskazujących na bezpodstawność powództwa o zapłatę waloryzacji, a także podniesiony został zarzut nieistnienia wierzytelności banku o zwrot kapitału kredytu z uwagi na złożone oświadczenie o potrąceniu.
Tłem sprawy był pozew kredytobiorców o ustalenie nieważności umowy kredytu, wskutek którego prawomocnie ustalona została nieważność umowy kredytu zawartej w styczniu 2007 r. z PKO BP:
1. Wyrokiem Sądu Okręgowego we Wrocławiu z dnia 17.11.2022 r. w sprawie o sygn. I C 1819/17, ustalona została nieważność umowy kredytu;
2. Wyrokiem Sądu Apelacyjnego we Wrocławiu z dnia 28.12.2023 r. w sprawie o sygn. I ACa 106/23, oddalona została apelacja banku w zakresie ustalenia nieważności umowy.
Niezwłocznie po wydaniu wyroku przez Sąd Apelacyjny, Kancelaria w imieniu Klientów złożyła bankowi oświadczenie o potrąceniu obejmujące wzajemne nienależne świadczenia kredytobiorców i banku.
W kwestii żądanego zwrotu kapitału kredytu, bank – składając pozew jeszcze przed rozstrzygnięciem pozwu kredytobiorców w I instancji, argumentował, że „zabezpiecza” w ten sposób swój interes, gdyby umowa okazała się być nieważna. W kwestii świadczeń dodatkowych (wynagrodzenie / waloryzacja), bank powoływał się na przepisy o bezumownym korzystaniu z rzeczy, a także zmianę siły nabywczej pieniądza oraz wzrost wartości kredytowanej nieruchomości. W tym zakresie, po wielu miesiącach od wydania przez TSUE orzeczeń dotyczących wynagrodzenia i waloryzacji, bank cofnął pozew w tej części.
Na rozprawie, pełnomocnik banku podtrzymał żądanie pozwu w zakresie „skapitalizowanych odsetek”.
Kancelaria argumentowała, że kredytobiorcy rozliczyli kapitał kredytu w drodze potrącenia w pierwszym możliwym czasie po wydaniu prawomocnego wyroku ustalającego nieważność umowy kredytu. W związku z tym, nie pozostawali w zwłoce, ani w opóźnieniu w zwróceniu bankowi nienależnego świadczenia – kapitału kredytu.
W ustnych motywach rozstrzygnięcia, Sąd wskazał, że w całości podziela argumentację zaprezentowaną przez Kancelarię, zarówno w odpowiedzi na pozew, jak i dalszych pismach oraz w ramach ustnego stanowiska przedstawionego na rozprawie.
Co wymaga odnotowania, Sąd na koniec wskazał, że „no to wszystko Państwo wygrali”.
Bank złożył pozew 24.12.2021 r. (data pisma), który wpłynął do sądu 3.01.2022 r. Był to jeden z pierwszych pozwów, gdy po zapowiedziach pełnomocników banków na salach sądowych, banki naprawdę zaczęły pozywać kredytobiorców.
W tym wypadku, Klienci Kancelarii „ośmielili się’ zakwestionować umowę jeszcze w czerwcu 2017 r.
Wyrok jest nieprawomocny.
Sprawę prowadzą:
radca prawny Agnieszka Osowiecka – Wasiak
radca prawny Michał Przybylak
Przegrana PKO BP - oddalenie pozwu o zwrot kapitału - wyrok SO Legnica z 19.06.2024 r.
Wyrokiem z dnia 19.06.2024 r., Sąd Okręgowy w Legnicy (SSO Zbigniew Juszkiewicz), w sprawie o sygn. akt I C 15/24 oddalił pozew PKO BP o zapłatę – zwrot części kapitału kredytu oraz obciążył bank kosztami procesu.
W sprawie Kancelaria podniosła szereg zarzutów wskazujących na bezpodstawność powództwa o zapłatę waloryzacji, a także podniesiony został zarzut nieistnienia wierzytelności banku o zwrot kapitału kredytu z uwagi na złożone oświadczenie o potrąceniu oraz dopłacenie pozostałej kwoty przez kredytobiorców po prawomocnym wyroku.
Tłem sprawy był pozew kredytobiorców o ustalenie nieważności umowy kredytu, wskutek którego prawomocnie ustalona została nieważność umowy kredytu zawartej w sierpniu 2009 r. z dawnym Nordea Bankiem:
1. Wyrokiem Sądu Okręgowego w Legnicy z dnia 22.02.2022 r. w sprawie o sygn. I C 233/20, ustalona została nieważność umowy kredytu;
2. Wyrokiem Sądu Apelacyjnego we Wrocławiu z dnia 2.03.2023 r. w sprawie o sygn. I ACa 908/22, oddalona została apelacja banku w zakresie ustalenia nieważności umowy.
Niezwłocznie po wydaniu wyroku przez Sąd Apelacyjny, Kancelaria w imieniu Klientów złożyła bankowi oświadczenie o potrąceniu obejmujące wzajemne nienależne świadczenia kredytobiorców i banku.
Nadto, bank został wezwany do wskazania numeru rachunku bankowego, celem dopłacenia brakującej kwoty kapitału kredytu.
Jednakże, pomimo dokonanego potrącenia, bank pozwał kredytobiorców o zwrot części kapitału kredytu oraz waloryzację.
Co wymaga podkreślenia, pozew obejmujący waloryzację, został złożony już po wydaniu wyroku TSUE z 21.06.2023 r. (C-520/21) oraz postanowienia TSUE z 11.12.2023 r. (C756/22). Bank miał zatem wiedzę, że roszczenie o waloryzację mu nie przysługuje. Ostatecznie, po kilku miesiącach, bank cofnął to roszczenie, ale bez zrzeczenia roszczenia. W tym zakresie, Sąd umorzył postępowanie.
W kwestii żądanego zwrotu kapitału kredytu, bank argumentował, że część spłaty kredytobiorców zaliczył na odsetki liczone od wezwania do zwrotu kapitału do złożenia oświadczenia o potrąceniu oraz prowizję.
Na rozprawie, pełnomocnik banku podtrzymał żądanie pozwu, zupełnie nie zważając na fakt rozliczenia / zwrócenia do banku całej kwoty otrzymanej przez kredytobiorców w ramach wypłaty kapitału kredytu.
Kancelaria argumentowała, że kredytobiorcy rozliczyli kapitał kredytu w drodze potrącenia i dopłaty w pierwszym możliwym czasie po wydaniu prawomocnego wyroku ustalającego nieważność umowy kredytu oraz wskazaniu przez bank rachunku do dokonania dopłaty. W związku z tym, nie pozostawali w zwłoce, ani w opóźnieniu w zwróceniu bankowi nienależnego świadczenia – kapitału kredytu.
W kwestii kwoty prowizji, Kancelaria argumentowała, że była to opłata skredytowana, której bank nie wypłacił kredytobiorcom i nie może domagać się jej zwrotu. W sytuacji skredytowania prowizji (lub innych opłat) bank faktycznie te środki przerzuca „z kieszeni do kieszeni”, a kwota ta jedynie powiększa kwotę kredytu wskazaną w umowie.
W ustnych motywach rozstrzygnięcia, Sąd wskazał, że w całości podziela argumentację zaprezentowaną przez Kancelarię, zarówno w odpowiedzi na pozew, jak i dalszych pismach oraz w ramach ustnego stanowiska przedstawionego na rozprawie.
Co wymaga odnotowania, pozew banku Sąd ocenił nie tylko, jako nadużycie prawa, ale jako mający „efekt mrożący i zniechęcający innych kredytobiorców do składania pozwów”.
Bank złożył pozew 14.12.2023 r. (data pisma), który wpłynął do sądu 3.01.2024 r.
Wyrok jest nieprawomocny.
Sprawę prowadzą:
radca prawny Agnieszka Osowiecka – Wasiak
aplikant radcowski Adam Pelczar
Przegrana Santander Consumer Bank, czyli podwójny finał w sprawie nierzetelnej praktyki banku - wyrok SR Wrocław - Krzyki z 18.06.2024 r.
W ostatnim czasie informowaliśmy o kolejnym sukcesie Klienta Kancelarii (wyrok SO Wrocław z dnia 10.06.2024 r., XII C 410/24 – przegrana Santander Consumer Bank). Była to już trzecia wygrana naszego Klienta z tym bankiem, licząc dwa zapadłe wcześniej korzystne dla kredytobiorcy wyroki, gdzie finalnie ustalono nieważność umowy kredytu (wyrok SO we Wrocławiu z dnia 25.09.2020 r., sygn. XII C 691/18 i wyrok SA we Wrocławiu z dnia 29.12.2022 r., I ACa 101/21).
Okazuje się, że jednak do czterech razy sztuka, ponieważ Santander Consumer Bank doczekał się kolejnej przegranej (wyrok SR dla Wrocławia-Krzyków z 18.06.2024 r., II C 1543/23).
Jak już sygnalizowaliśmy, sprawa wynikła z nierzetelnego zachowania banku, który odmówił dobrowolnej zapłaty po przegranym przez siebie procesie o ważność umowy kredytu. Zgodnie z praktyką Kancelarii, niezwłocznie po prawomocnym ustaleniu nieważności umowy przez sąd, przystąpiliśmy do rozliczeń z bankiem, składając oświadczenie o potrąceniu należności Klienta z należnością banku. W związku z tym, że w okresie kilkunastoletniej spłaty kredytu, nasz Klient uiścił na rzecz banku w sumie kwotę wyższą aniżeli wypłacił mu tytułem kredytu bank, do wyrównania na rzecz Klienta pozostała nadwyżka. Zazwyczaj w takiej sytuacji banki realizują płatności, nie chcąc narazić się na egzekucję komorniczą (gdy świadczenie objęte jest prawomocnym wyrokiem) albo kolejny spór sądowy. Santander Consumer Bank zignorował jednak dokonane potrącenie, co wywołało konieczność złożenia w imieniu Klienta nowego pozwu o zapłatę. Bank w sprzeciwie od wydanego nakazu zapłaty wywiódł powództwo wzajemne, domagając się zapłaty od Klienta tzw. wynagrodzenia za korzystanie z kapitału lub kwoty tytułem waloryzacji kapitału kredytu. Co istotne, bank nadal nie wyjaśnił, dlaczego odmówił Klientowi zapłaty niewątpliwie przysługujących mu świadczeń.
Zachowanie banku wymusiło na Kliencie konieczność zaangażowania się w kolejny spór sądowy, ponieważ w związku z powództwem wzajemnym postępowania musiały zostać rozłączone: Sąd Rejonowy dla Wrocławia-Krzyków (II C 1543/23) rozpatrywał żądanie Klienta, a Sąd Okręgowy we Wrocławiu (XII C 410/24) żądanie banku.
Sprzeciw banku został wniesiony pod koniec września 2023 r., a więc po wydaniu kluczowego wyroku TSUE w sprawie C-520/21 (15.06.2023 r.), w którym odmówiono bankom prawa do dochodzenia od kredytobiorców dodatkowych rekompensat, wykraczających poza nominalną wysokość wypłaconego kredytu. Także po wydaniu kolejnych orzeczeń, utrzymujących i precyzujących tę linię (post. TSUE z 11.12.2023 r., C-28/22, post. TSUE z 12.01.2024 r. C-488/23, uchwała całego składu Izby Cywilnej SN z 25.04.2024 r., III CZP 25/22) bank podtrzymywał swoje roszczenia. Sąd Okręgowy we Wrocławiu w wyroku z dnia 10.06.2024 r. uznał roszczenia Santander Consumer Bank za oczywiście bezzasadne, oddalił jego powództwo w całości i zasądził od banku na rzecz Klienta koszty procesu.
Bank przegrał także w postępowaniu prowadzonym przed Sądem Rejonowym. Tutaj, sąd w wyroku z dnia 18.06.2024 r. (II C 1543/23) uznał, że roszczenie Klienta o zapłatę kwoty stanowiącej nadwyżkę po potrąceniu było oczywiście uzasadnione, a bank musi zapłacić tę kwotę z odsetkami i kosztami procesu.
Obu tych postępowań można było uniknąć, gdyby tylko bank zachował się równie uczciwie jak Klient Kancelarii i rozliczył się z nienależnych świadczeń niezwłocznie po przegranym przez siebie procesie o ważność umowy kredytu. Tymczasem wygenerowano dwa zbędne postępowania, które co prawda zakończyły się nadzwyczaj szybko, ale dlatego, że bank – ponownie – całkowicie nie miał racji.
Sprawę prowadzą:
Michał Przybylak, radca prawny
Adam Pelczar, aplikant radcowski
Przegrana Santander Consumer Bank - oddalenie pozwu o waloryzację kapitału kredytu - wyrok SO Wrocław z 10.06.2024 r.
Wyrokiem z dnia 10.06.2024 r., Sąd Okręgowy we Wrocławiu (SSR del. Adrian Paluch), w sprawie o sygn. akt XII C 410/24 oddalił pozew Santander Consumer Bank o zapłatę waloryzacji kapitału kredytu oraz obciążył bank kosztami procesu.
Sprawa wynikła na tle prawomocnego wyroku ustalającego nieważność umowy kredytu. Po rozliczeniu kapitału kredytu w drodze potrącenia, bank odmówił zwrotu nadwyżki na rzecz Klienta Kancelarii, co skutkowało złożeniem do Sądu Rejonowego pozwu o zapłatę w postępowaniu uproszczonym. Po wydaniu nakazu zapłaty, bank w ramach sprzeciwu wniósł pozew wzajemny (niedopuszczalny w tym trybie, sic!). W efekcie, powództwo wzajemne banku zostało wyłączone do osobnego postępowania i przekazane do Sądu Okręgowego z uwagi na kwotę roszczenia.
Bank podtrzymywał pozew o waloryzację pomimo jednoznacznych orzeczeń TSUE i uchwały Sądu Najwyższego.
Po przeprowadzeniu jednej rozprawy, Sąd oddalił pozew banku.
Bank złożył pozew wzajemny we wrześniu 2023 r.
Wyrok jest nieprawomocny.
Sprawę prowadzą:
radca prawny Michał Przybylak
aplikant radcowski Adam Pelczar
Nieistnienie spłaconej umowy kredytu z sierpnia 2002 r. dawnego BIG Bank Gdański (aktualnie Bank Millennium) - wyrok SO Wrocław z 10.06.2024 r.
Wyrokiem z dnia 10.06.2024 r., Sąd Okręgowy we Wrocławiu (SSR del. Magdalena Rzeszutek – Jaworska), w sprawie o sygn. akt XII C 2012/23 stwierdził przesłankowo nieważność umowy kredytu indeksowanego do CHF zawartej w sierpniu 2002 r. z dawnym BIG Bank Gdański (aktualnie Bank Millennium). Nadto, Sąd zasądził dochodzone kwoty wraz z odsetkami od dnia wezwania oraz obciążył bank kosztami procesu. Sprawa dotyczyła umowy kredytu, która została już spłacona, a kapitał kredytu został potrącony przed złożeniem pozwu.
W ramach ustnego uzasadnienia, Sąd odwołując się do orzecznictwa TSUE, wskazał na dowolność banku w kształtowaniu świadczeń stron oraz nieuczciwość klauzuli walutowej.
W sprawie odbyła się jedna rozprawa.
Pozew został wniesiony w październiku 2023 r.
Wyrok jest nieprawomocny.
Sprawę prowadzą:
radca prawny Agnieszka Osowiecka – Wasiak
aplikant radcowski Adam Pelczar
Nieistnienie umowy o dewizowy kredyt mieszkaniowy / inwestorski z kwietnia 2008 r. dawnego BZ WBK (aktualnie Santander Bank Polska) - wyrok SO Wrocław z 5.06.2024 r.
Wyrokiem z dnia 5.06.2024 r., Sąd Okręgowy we Wrocławiu (SSO Magdalena Sobczak – Chrzanowska), w sprawie o sygn. akt I C 1657/22 ustalił nieistnienie umowy o dewizowy kredyt mieszkaniowy / inwestorski denominowanej w CHF zawartej w kwietniu 2008 r. z dawnym BZ WBK (aktualnie Santander Bank Polska). Nadto, Sąd zasądził dochodzone kwoty wraz z odsetkami od dnia wezwania oraz obciążył bank kosztami procesu. W tej sprawie kapitał kredyt został potrącony przed złożeniem pozwu.
Wyrok został wydany na posiedzeniu niejawnym po odebraniu stanowisk końcowych na piśmie. Wynik wskazuje, że Sąd w całości podzielił zarzuty zawarte w pozwie i dalszych pismach procesowych oraz odrzucił argumentację banku o walutowości umowy.
Sprawa ta należała do kategorii bardziej skomplikowanych z uwagi na mylący tytuł umowy wskazujący na „kredyt dewizowy”. Natomiast kredyt dewizowy, znany również jako kredyt walutowy, to kredyt udzielany i wypłacany w walucie innej niż krajowa, w którym kredytobiorca dokonuje spłaty rat kapitałowo-odsetkowych również w walucie obcej.
W przedmiotowej sprawie natomiast z treści umowy kredytowej wynikało, iż kredyt ma charakter kredytu denominowanego, gdyż kwota udzielonego kredytu została wyrażona w CHF, a wypłacona w walucie polskiej. Analogicznie miała następować spłata rat – z rachunku prowadzonego w złotych. Natomiast umowa kredytu dewizowego nie operuje mechanizmem przeliczania waluty, gdyż podstawowym obowiązkiem banku jest udostępnienie kredytu w walucie (innej niż krajowa), a obowiązkiem kredytobiorcy spłata kredytu również w walucie (innej niż krajowa).
W sprawie tej bank, w toku całego postępowania, podtrzymywał twierdzenie, że kredyt miał charakter kredytu dewizowego, a co więcej, że zawarcie tego rodzaju kredytu było intencją stron. Bank nie poinformował kredytobiorcy o tym, że jeśli chce on zakupić nieruchomość w Polsce w złotych – kredyt również musi być wypłacony w złotych. Nie zaproponował Klientowi także otwarcia rachunku prowadzonego w walucie szwajcarskiej, co mogłoby hipotetycznie umożliwić wypłatę kredytu w CHF, zgodnie z rzekomą wolą stron.
Bank dążył również do utrzymania umowy w mocy jako kredytu dewizowego. Największa trudność sprawy polegała zatem na udowodnieniu, iż umowa od początku nie miała charakteru walutowego i jest umową kredytu denominowanego z szeregiem klauzul abuzywnych w treści umowy kredytowej. To z kolei sprowadzało się do zbadania czy umowa rzeczywiście dawała możliwość żądania wypłaty kredytu w walucie CHF, a następnie dokonywania spłaty również w walucie CHF.
Finalnie, Sąd Okręgowy we Wrocławiu podzielił argumentację prezentowaną w imieniu Klienta przez Kancelarię i uwzględnił powództwo w całości.
W sprawie odbyła się jedna rozprawa.
Pozew został wniesiony w listopadzie 2022 r.
Wyrok jest nieprawomocny.
Sprawę prowadzą:
radca prawny Agnieszka Osowiecka – Wasiak
aplikant radcowski Adam Pelczar
PRAWOMOCNA nieważność umowy kredytu EKSTRALOKUM z października 2007 r. zawartej z d. Kredyt Bank (aktualnie Santander Bank Polska) - wyrok SA Wrocław z 10.05.2024 r.
Wyrokiem z dnia 10.05.2024 r. Sąd Apelacyjny we Wrocławiu I Wydział Cywilny (SSA Janusz Kaspryszyn), w sprawie o sygn. akt I ACa 2125/23 oddalił w apelację banku w zakresie ustalenia nieważności umowy i zmienił wyrok w zakresie zasądzenia w ten sposób, że oddalił powództwo stosując tzw. teorię salda, co wpłynęło na rozstrzygnięcie o kosztach procesu. Niestety, uchwała Sądu Najwyższego z 25.04.2024 r. „nie przyjęła” się w tym składzie.
Apelacja banku dotyczyła wyroku Sądu Okręgowego we Wrocławiu z dnia 31.01.2020 r. (SSO Ziemowit Barański), w sprawie o sygn. akt XII C 1402/18, którym Sąd ustalił nieważność umowy kredytu indeksowanego typu EKSTRALOKUM zawartej w październiku 2007 r. z dawnym Kredyt Bank oraz zasądził zwrot dochodzonej kwoty tytułem zwrotu nienależnego świadczenia.
W tej sprawie zapadły już łącznie 4 orzeczenia, gdyż wyrok Sądu Okręgowego z 31.01.2020 r. został uchylony wyrokiem Sądu Apelacyjnego we Wrocławiu z dnia 22.09.2022 r. (SSA Janusz Kaspryszyn – spr., SSA Sławomir Jurkowicz, SSA Jacek Gołaczyński) w sprawie o sygn. akt I ACa 795/20 – ze wskazaniem na możliwość uzupełnienia umowy kursem średnim NBP.
Wskutek zażalenia wniesionego przez Kancelarię do Sądu Najwyższego na rozstrzygnięcie Sądu Apelacyjnego, wyrok został uchylony Postanowieniem SN z 16.05.2023 r. w sprawie II CZ 18/23.
W efekcie, sprawa wróciła do Sądu Apelacyjnego we Wrocławiu, który prawomocnie utrzymał nieważność umowy kredytu.
Pozew został wniesiony w kwietniu 2018 r.
Wyrok jest PRAWOMOCNY.
Co ważne – w zakresie ustalenia nieważności umowy kredytu, wyrok stanowi podstawę do rozliczenia stron nieważnej umowy kredytu, a także wykreślenia hipoteki.
Nadto, skutkiem wyroku jest uwolnienie Klientów Kancelarii od toksycznego kredytu i długu, który był nadal wyższy, aniżeli kwota udzielonego kredytu, pomimo 16,5 lat spłaty kredytu zaciągniętego na 30 lat.
Ważny jest bilans i interes Klientów na gruncie ustalenia nieważności umowy kredytu:
– w 2007 r. bank wypłacił kredyt w kwocie 166.000 zł
– kredyt został udzielony na 30 lat
– spłata trwała niewiele ponad 16,5 lat
– spłacono do banku ok. 190.000 zł
– saldo zadłużenia wg banku na wczoraj wynosiło ok. 170.000 zł (ten dług nie istnieje wskutek wyroku)
*** po wyroku do zwrotu przez bank zostaje ok. 25.000 zł ***
Aktualnie, Kancelaria przystępuje do rozliczenia nieważnej umowy kredytu, a także wykreślenia hipoteki.
Sprawę prowadzą:
radca prawny Agnieszka Osowiecka – Wasiak
radca prawny Michał Przybylak
Nieistnienie umowy kredytu z września 2008 r. zawartej z Bankiem Millennium - wyrok SO Zielona Góra z 30.04.2024 r.
Wyrokiem z dnia 30.04.2024 r. Sąd Okręgowy w Zielonej Górze (SSR del. Aneta Felka – Duszczak), wydanym w sprawie o sygn. akt I C 735/23, ustalił nieistnienie umowy kredytu indeksowanego do CHF zawartej z Bankiem Millennium (z powodu jej nieważności) oraz zasądził od banku na rzecz Klientów Kancelarii zwrot wpłaconych bankowi środków, jako nienależnych wraz z odsetkami od dnia wezwania. Zasądzona kwota stanowi nadwyżkę po potrąceniu kapitału kredytu dokonanym przed złożeniem pozwu. Bank został obciążony kosztami procesu.
W ramach ustnego uzasadnienia, Sąd wskazał na zasadność wszystkich zarzutów i argumentacji prawnej przedstawionej w ramach pozwu i dalszych pism procesowych. Nadto, o nieważności umowy przesądziła abuzywność klauzuli walutowej oraz zastrzeżenie przez bank prawa do jednostronnego ustalania świadczeń.
Pozew został wniesiony w lipcu 2023 r., a w sprawie odbyły się trzy rozprawy oraz przeprowadzony został dowód z przesłuchania świadka zawnioskowanego przez bank.
Wyrok jest nieprawomocny.
Sprawę prowadzą:
radca prawny Agnieszka Osowiecka – Wasiak
radca prawny Michał Przybylak
Dwie pieczenie na jednym ogniu ! Nieważność umowy kredytu z października 2008 r. dawnego BGŻ (aktualnie BNP Paribas BP) oraz oddalenie pozwu banku - wyrok SO Jelenia Góra z 18.04.2024 r.
Sprawa z tych wyjątkowych, a spór z bankiem zaczął się w grudniu 2019 r.
Dodatkowo, w grudniu 2022 r. bank złożył pozew przeciwko kredytobiorcom, a wśród pozwanych znalazły się małoletnie dzieci z uwagi na śmierć jednego z kredytobiorców.
Ale, po ponad 4 latach – mamy jednak rozstrzygnięte (nieprawocnie) dwie sprawy: pozew kredytobiorców i pozew banku.
W sprawie dotychczas zapadło już pięć orzeczeń:
- Wyrokiem z dnia 27.09.2021 r. Sąd Okręgowy w Jeleniej Górze (SSO Agnieszka Wiercińska – Bałaga) w sprawie o sygn. I C 1712/19 oddalił pozew i zasądził na rzecz banku koszty procesu.
Jeden z kredytobiorców zmarł i Sąd zamiast zawiadomić wskazanych przez Kancelarię małoletnich spadkobierców, oddalił pozew.
W efekcie, złożona została apelacja.
- Wyrokiem z dnia 4.03.2022 r. Sąd Apelacyjny we Wrocławiu (SSA Paweł Pszczołowski) w sprawie o sygn. I ACa 1660/21 uwzględnił apelację wniesioną przez Kancelarię i uchylił wyrok Sądu I instancji.
Od tego wyroku, bank wniósł zażalenie do Sądu Najwyższego.
- Nadto, Sąd Rejonowy w Lubaniu III Wydział Rodzinny i Nieletnich, postanowieniem z dnia 14.06.2023 r., sygn. III Nsm 242/23, udzielił zezwolenia dokonywanie czynności przekraczających zwykły zarząd w imieniu małoletnich, tj. działanie w sporach z bankiem.
- Postanowieniem z dnia 28.03.2023 r. Sąd Najwyższy w sprawie o sygn. III CZ 211/22 oddalił zażalenie banku.
Sprawa wróciła do Sądu Okręgowego w Jeleniej Górze.
W związku z pozwem banku, Sąd połączył sprawy do wspólnego rozpoznania.
- Wyrokiem z dnia 18.04.2024 r., Sąd Okręgowy w Jeleniej Górze (SSO Agnieszka Wiercińska – Bałaga), w sprawie o sygn. akt I C 894/23, ustalił nieistnienie umowy kredytu z października 2008 r. zawartej z dawnym BGŻ (aktualnie BNP Paribas BP), a także oddalił powództwo o zapłatę oraz obciążył bank znacznymi kosztami procesu (z uwagi na to, że sprawa przeszła już nawet przez Sąd Najwyższy).
Oddalenie żądania zapłaty było konsekwencją obrony podjętej w sprawie z pozwu banku, w tym zarzutu potrącenia. Jednocześnie, skutkowało to oddaleniem pozwu banku w zakresie żądania zwrotu kapitału kredytu.
Nadto, Sąd umorzył postępowanie w zakresie wynagrodzenia za korzystanie z kapitału, z uwagi na cofnięcie pozwu przez bank. Pozwani zostali częściowo obciążeni kosztami procesu na rzecz banku.
Wskazać trzeba, że Kancelaria podniosła szereg zarzutów wskazujących na bezpodstawność powództwa o zapłatę wynagrodzenia za korzystanie z kapitału, a także podniesiony został zarzut potrącenia wierzytelności banku o zwrot kapitału kredytu.
Sprawę prowadzą:
radca prawny Agnieszka Osowiecka – Wasiak
radca prawny Michał Przybylak
