Nieważność umowy kredytu z listopada 2007 r. zawartej z Santander Consumer Bank - wyrok SO Gdańsk z 22.01.2024 r.
Wyrokiem z dnia 22.01.2024 r., Sąd Okręgowy w Gdańsku (SSO Piotr Kowalski), w sprawie o sygn. akt XV C 163/21, ustalił nieważność umowy kredytu indeksowanego „nominowanego” do CHF zawartej z Santander Consumer Bank S.A. we Wrocławiu i zasądził od banku na rzecz Klienta Kancelarii zwrot dochodzonych kwot wraz z odsetkami od dnia doręczenia pozwu.
W ustnym uzasadnieniu, Sąd wskazał, że bank zastrzegł na swoją rzecz uprawnienie do jednostronnego kształtowania świadczeń stron, a także zaoferował produkt niosący nieograniczone ryzyko walutowe, o którym powód nie został wcale poinformowany. Sąd stwierdził, że zarzut potrącenia banku jest nieskuteczny, ponieważ bank nie zaktywizował swojej wierzytelności, a skoro mamy do czynienia ze świadczeniem bezterminowym, to bank powinien był uprzednio wezwać do zapłaty i dopiero podnieść zarzut.
Wyrok zapadł po przeprowadzeniu trzech rozpraw. Na czas trwania postępowania wpłynęła pandemia, a także przeprowadzenie dowodu z opinii biegłego oraz przesłuchanie świadków zawnioskowanych przez bank.
Pozew został wniesiony w styczniu 2021 r.
Wyrok jest nieprawomocny.
Sprawę prowadzą:
radca prawny Agnieszka Osowiecka – Wasiak
radca prawny Michał Przybylak
Wpis do rejestru klauzul niedozwolonych UOKIK - komentarz Kancelarii na gruncie wyroków TSUE z 21.09.2023 r. C-139/22 oraz z 18.01.2024 r. C-531/22.
W wyroku C-139/22 TSUE wskazał, że przepisy dyrektywy 93/13 nie stoją na przeszkodzie temu, by warunek umowny, który nie był indywidualnie negocjowany, został uznany przez właściwe organy krajowe za nieuczciwy z tego tylko powodu, że jego treść jest równoznaczna z treścią postanowienia wzorca umowy wpisanego do krajowego rejestru klauzul niedozwolonych.
W wyroku C-531/22 TSUE wskazał, iż przepisy dyrektywy 93/13 nie stoją na przeszkodzie orzecznictwu krajowemu, zgodnie z którym wpis warunku umowy do krajowego rejestru klauzul niedozwolonych powoduje uznanie tego warunku za nieuczciwy w każdym postępowaniu z udziałem konsumenta, w tym także wobec przedsiębiorcy innego niż ten, przeciwko któremu toczyło się postępowanie o wpis rzeczonego warunku do tego rejestru krajowego, i gdy ten warunek nie ma takiego samego brzmienia jak warunek wpisany do wspomnianego rejestru, ale posiada taki sam sens i wywołuje jednakowe skutki wobec danego konsumenta.
Ze wskazanych orzeczeń wynika, iż w każdym postępowaniu z udziałem konsumentów możliwe jest uznanie kwestionowanych postanowień za niedozwolone w oparciu już o sam fakt wpisu analogicznego postanowienia do rejestru klauzul niedozwolonych. Nie ogranicza się to wyłącznie do identycznych treściowo klauzul zawartych w umowach określonego banku, ale obejmuje to również spory z innymi przedsiębiorcami, których postanowienia nie zostały wpisane do rejestru klauzul niedozwolonych, ale posiada taki sam sens i wywołuje jednakowe skutki wobec danego konsumenta.
W świetle faktu, iż postanowienia w wielu umowach kredytowych opierają się na analogicznej konstrukcji (jak chociażby klauzule indeksacyjne i denominacyjne), ww. orzecznictwo TSUE może stanowić ułatwienie procesowe dla kredytobiorców-konsumentów, a ponadto może korzystnie wpłynąć na czas trwania postępowania przed sądem. W rejestrze klauzul niedozwolonych znajduje się bowiem wiele wpisów dot. postanowień związanych z mechanizmem przeliczeniowym kursami ustalanymi jednostronnie przez bank (m.in. pod nr: 3178, 3179, 3516, 3519, 5622, 5743, 7770 – 7777).
Nieważność umowy kredytu Własny Kąt Hipoteczny ze stycznia 2008 r. zawartej z PKO BP - wyrok SO Wrocław z 15.01.2024 r.
Wyrokiem z dnia 15.01.2024 r., Sąd Okręgowy we Wrocławiu (SSO Adam Maciński), w sprawie o sygn. akt I C 642/20 ustalił nieważność umowy kredytu denominowanego Własny Kąt Hipoteczny i zasądził zwrot dochodzonych kwot wraz z odsetkami od dnia złożenia pozwu. Bank został również w całości obciążony kosztami procesu.
Sąd nie uwzględnił podniesionego przez bank zarzutu zatrzymania wskazując na orzeczenia TSUE oraz dalej idący zarzut potrącenia.
Wyrok został wydany po przeprowadzeniu dwóch rozpraw, a na czas trwania postępowania wpłynęła linia obrony banku obliczona wyłącznie na przewleczenie postępowania. W sprawie został przeprowadzony m.in. dowód z przesłuchania świadków zawnioskowanych przez bank.
Sąd w całości uwzględnił zarzuty wobec umowy kredytu, co skutkowało uwzględnieniem pozwu. Zdaniem Sądu, eliminacja klauzuli denominacyjnej skutkuje upadkiem umowy w całości, gdyż nie jest możliwe zastąpienie niedozwolonych postanowień innym przelicznikiem. Natomiast Sąd nie uwzględnił żądania szerokiego ustalenia, w zakresie jakim zmodyfikowano powództwo. Zdaniem Sądu nie ma w tym zakresie interesu prawnego, zaś ustalenie nieważności umowy chroni interes strony powodowej i nie jest rolą Sądu badanie, czy i jakie są konsekwencje stwierdzenia nieważności Umowy.
Pozew został wniesiony w maju 2020 r.
Wyrok jest nieprawomocny.
Sprawę prowadzą:
radca prawny Agnieszka Osowiecka – Wasiak
radca prawny Michał Przybylak
PRAWOMOCNA nieważność umowy kredytu Własny Kąt hipoteczny ze stycznia 2007 r. zawartej z PKO BP - wyrok SA Wrocław z 28.12.2023 r.
Wyrokiem z dnia 28.12.2023 r. Sąd Apelacyjny we Wrocławiu I Wydział Cywilny (SSA Małgorzata Bohun), w sprawie o sygn. akt I ACa 106/23 oddalił w apelację banku w zakresie ustalenia nieważności umowy i zmienił wyrok w zakresie zasądzenia w ten sposób, że uwzględnił zarzut zatrzymania podniesiony przez bank w postępowaniu II-instancyjnym.
Apelacja banku dotyczyła wyroku Sądu Okręgowego we Wrocławiu z dnia 17.11.2022 r. (SSO Dominika Romanowska), w sprawie o sygn. akt I C 1819/17, którym Sąd ustalił nieważność umowy kredytu denominowanego CHF ze stycznia 2007 r., zawartej z PKO i zasądził od banku na rzecz Klientów Kancelarii zwrot wpłaconych bankowi środków, jako nienależnych wraz z odsetkami od dnia doręczenia pozwu bankowi.
Pozew został wniesiony w czerwcu 2017 r.
Wyrok jest PRAWOMOCNY.
Co ważne – w zakresie ustalenia nieważności umowy kredytu, wyrok stanowi podstawę do rozliczenia stron nieważnej umowy kredytu, a także wykreślenia hipoteki.
Nadto, skutkiem wyroku jest uwolnienie Klientów Kancelarii od toksycznego kredytu i długu, który był nadal wyższy, aniżeli kwota udzielonego kredytu, pomimo prawie 16 lat spłaty kredytu zaciągniętego na 30 lat.
Ważny jest bilans i interes Klientów na gruncie ustalenia nieważności umowy kredytu:
– w 2007 r. bank wypłacił kredyt w kwocie 332.270 zł
– kredyt został udzielony na 30 lat
– spłata trwała niespełna 16 lat
– spłacono do banku ok. 350.000 zł
– saldo zadłużenia wg banku na wczoraj wynosiło ok. 335.000 zł (ten dług nie istnieje wskutek wyroku)
*** po wyroku do zwrotu przez bank zostaje ok. 17.000 zł ***
Aktualnie, Kancelaria przystępuje do rozliczenia nieważnej umowy kredytu, a także wykreślenia hipoteki.
Sprawę prowadzą:
radca prawny Agnieszka Osowiecka – Wasiak
radca prawny Michał Przybylak
Nieważność umowy kredytu Własny Kąt Hipoteczny z września 2007 r. zawartej z PKO BP - wyrok SO Wrocław z 19.12.2023 r.
Nieważność umowy kredytu denominowanego Własny Kąt Hipoteczny zawartej z PKO BP S.A. we wrześniu 2007 r.
Wyrokiem z dnia 19.12.2023 r., Sąd Okręgowy we Wrocławiu (SSO Katarzyna Adamska), w sprawie o sygn. akt XII C 585/19 ustalił nieważność umowy kredytu denominowanego Własny Kąt Hipoteczny i zasądził zwrot dochodzonych kwot wraz z odsetkami od dnia wezwania przedsądowego. Bank został również w całości obciążony kosztami procesu.
Wyrok został wydany po przeprowadzeniu pięciu rozpraw, a na czas trwania postępowania wpłynęło rozbudowane postępowanie dowodowe wynikające z linii obrony banku zmierzającej wyłącznie do przewleczenia postępowania.
Sąd w całości uwzględnił zarzuty wobec umowy kredytu, co skutkowało uwzględnieniem pozwu.
Pozew został wniesiony w lipcu 2019 r.
Wyrok został wydany na posiedzeniu niejawnym i jest nieprawomocny.
Sprawę prowadzą:
radca prawny Agnieszka Osowiecka – Wasiak
radca prawny Michał Przybylak
Precedensowy wyrok w Świdnicy - bankowi nie należy się wynagrodzenie za korzystanie z udostępnionego kapitału kredytu. Nieistnienie umowy kredytu z czerwca 2007 r. zawartej z Bankiem Millennium - wyrok SO Świdnica z 20.12.2023 r.
Kolejny WAŻNY i PRECEDENSOWY wyrok, w którym kolejny sąd w PEŁNI zabezpieczył interesy kredytobiorców, udzielając – w drodze ustalenia – kompleksowej ochrony przed bezprawnymi roszczeniami banku o tzw. wynagrodzenie za korzystanie z kapitału, w związku z nieważnością umowy kredytu.
Bankowi nie należy się żadne wynagrodzenie i wynika to z sentencji wyroku.
Ten wyrok cieszy tym bardziej, że to pierwsze takie rozstrzygnięcie w świdnickim Sądzie Okręgowym wydane na rzecz Klientów Kancelarii, którzy czekali na rozstrzygnięcie tylko 6 miesięcy.
Wyrokiem z dnia 20.12.2023 r., Sąd Okręgowy w Świdnicy (SSR del. Wojciech Zatorski), w sprawie o sygn. akt I C 1284/23 ustalił nieistnienie umowy kredytu indeksowanego zawartej w czerwcu 2007 r. z Bankiem Millennium oraz, że nie istnieje stosunek prawny na podstawie którego Bank Millenium S.A. w Warszawie posiada uprawnienie do żądania wynagrodzenia za korzystanie przez powodów ze środków pieniężnych udostępnionych w wykonaniu umowy.
Dodatkowo, Sąd zasądził od banku na rzecz Klientów Kancelarii zwrot wpłaconych bankowi środków, jako nienależnych wraz z odsetkami od dnia złożenia pozwu. Roszczenie stanowiło nadwyżkę ponad wypłacony kapitał z uwagi na dokonane potrącenie przed złożeniem pozwu.
W ramach ustnego uzasadnienia Sąd wskazał, że w całości podzielił zarzuty i argumentację zawartą w pozwie i dalszych pismach procesowych złożonych przez Kancelarię, w tym załączniku do protokołu rozprawy w którym zawarto dodatkową argumentację dot. potrzeby szerszego ustalenia w zakresie braku uprawnienia banku do żądania tzw. wynagrodzenia za korzystanie z kapitału.
Pozew został wniesiony w czerwcu 2023 r., a w sprawie odbyła się jedna rozprawa.
Wyrok jest nieprawomocny.
Sprawę prowadzą:
radca prawny Agnieszka Osowiecka – Wasiak
radca prawny Michał Przybylak
Nieważność umowy kredytu Własny Kąt Hipoteczny z sierpnia 2008 r. zawartej z PKO BP - wyrok SO Wrocław z 20.12.2023 r.
Nieważność umowy kredytu denominowanego Własny Kąt Hipoteczny zawartej z PKO BP S.A. w sierpniu 2008 r.
Wyrokiem z dnia 20.12.2023 r., Sąd Okręgowy we Wrocławiu (SSO Adam Maciński), w sprawie o sygn. akt I C 1496/20 ustalił nieważność umowy kredytu denominowanego Własny Kąt Hipoteczny i zasądził zwrot dochodzonych kwot wraz z odsetkami od dnia wniesienia pozwu. Bank został również w całości obciążony kosztami procesu.
Wyrok został wydany po przeprowadzeniu jednej rozprawy, ale na czas trwania postępowania wpłynął fakt oczekiwania przez Sąd na uchwałę SN, a także przeprowadzenie dowodu z opinii biegłego, opinii uzupełniającej oraz linia obrony banku zmierzająca do przewleczenia postępowania.
Sąd w całości uwzględnił zarzuty wobec umowy kredytu, co skutkowało uwzględnieniem pozwu.
W ramach ustnego uzasadnienia Sąd wskazał, że umowa jest nieważna z powodu zamieszczenia w niej klauzul niedozwolonych, a także obciążenia kredytobiorcy w całości ryzykiem kursowym.
Pozew został wniesiony w październiku 2020 r.
Wyrok jest nieprawomocny.
Sprawę prowadzą:
radca prawny Agnieszka Osowiecka – Wasiak
radca prawny Michał Przybylak
Wygrana Klienta Kancelarii przed Sądem Najwyższym w sprawie przeciwko PKO BP (umowa kredytu Nordea-Habitat z 2008 r.) - postanowienie SN z 6.12.2023 r.
6.12.2023 r. w sprawie I CSK 857/23 – Sąd Najwyższy odmawia przyjęcia do rozpoznania skargi kasacyjnej PKO BP.
Wyrok jest ostateczny.
Umowa kredytu zawarta z d. Nordea Bankiem – ostatecznie nieważna:
(1) Wyrok Sądu I instancji – 16.06.2020 r. (XII C 592/18; poprzednio I C 813/17), wydany wskutek pozwu złożonego w maju 2017 r.
(2) Wyrok Sądu II instancji – 28.06.2022 r. (I ACa 947/20), wydany wskutek apelacji banku, która została w całości oddalona w zakresie ustalenia nieważności umowy kredytu; w zakresie kwot zasądzonych uwzględniony został zarzut zatrzymania podniesiony przez bank w postępowaniu II instancyjnym.
(3) Wykreślenie hipoteki już nastąpiło w oparciu o wyrok ustalający i przygotowany przez Kancelarię wniosek.
(4) Wskutek czynności podjętych przez Kancelarię po uzyskaniu wyroku sądu II instancji – proces rozliczania z bankiem wzajemnych nienależnych świadczeń trwa z uwagi na wstrzymanie wykonalności wyroku w zakresie zasądzonych kwot, ale kredyt zniknął z rachunku bankowego i uległ wyksięgowaniu z systemu banku.
(5) Wpis w BIK został usunięty.
Sprawę prowadzili:
Agnieszka Osowiecka – Wasiak, radca prawny
Michał Przybylak, radca prawny
Komentarz Kancelarii - Wyrok TSUE z 7.12.2023 r. C-140/22 a odbieranie przez sądy oświadczeń od konsumentów o świadomości skutków nieważności umowy na tle daty naliczania odsetek ustawowych za opóźnienie.
Komentarz Kancelarii - Wyrok TSUE z 7.12.2023 r. C-140/22 a odbieranie przez sądy oświadczeń od konsumentów o świadomości skutków nieważności umowy na tle daty naliczania odsetek ustawowych za opóźnienie.
Do czasu wydania wyroku TSUE z 7.12.2023 r. w sprawie C-140/22, w znacznej części orzeczeń sądów powszechnych uznawano, iż wymagalność roszczeń konsumenta zachodzi dopiero w momencie, gdy konsument po pouczeniu go przez sąd o skutkach stwierdzenia nieważności umowy kredytowej oświadczał, że jest świadomy konsekwencji wynikających z całkowitego upadku umowy kredytowej. Pogląd ten ukształtował się na kanwie Uchwały Sądu Najwyższego z 7.05.2021 r. III CZP 6/21, w której to silnie zaakcentowano obowiązek pouczenia konsumenta o skutkach stwierdzenia nieważności umowy, na które wskazał TSUE w wyroku z 29.04.2021 r., C-19/20.
Powiązywanie wymagalności świadczenia z koniecznością złożenia oświadczenia przez konsumenta przed sądem powodowała, iż konsument był pozbawiany odsetek ustawowych za opóźnienie, które to w wielu orzeczeniach były zasądzane dopiero od dnia złożenia takowego oświadczenia, co w związku z długim czasem trwania procesu - powodowało utratę odsetek przez konsumentów za okres nawet kilku lat i stawiało ich w pozycji gorszej, niż innych wierzycieli w stosunkach cywilnoprawnych.
Skutkowało to więc tym, że mechanizm, który miał w istocie chronić konsumenta przed niekorzystnymi skutkami stwierdzenia nieważności umowy kredytowej, o których miał być pouczony konsument przez sąd, powodował pogorszenie jego sytuacji co do dochodzenia odsetek ustawowych za opóźnienie liczonych od wezwania do zapłaty - zwrotu nienależnie uiszczonych świadczeń.
W komentowanym wyroku TSUE wskazał stanowczo, że niedopuszczalną jest sytuacja, w której to możliwość realizacji uprawnień nadanych konsumentowi przez dyrektywę 93/13, jest uzależniona od konieczności złożenia przez konsumenta sformalizowanego oświadczenia o zgodzie na stwierdzenie nieważności umowy. Zdaniem TSUE, mogłoby to podważyć odstraszający skutek wskazany w dyrektywie 93/13 i jednocześnie stanowiłoby zachętę dla nieuczciwych przedsiębiorców do odrzucania pozasądowych żądań konsumentów mających na celu stwierdzenie nieważności nieuczciwych warunków, zważywszy, że są oni zobowiązani, w celu dochodzenia swoich praw wynikających ze wspomnianej dyrektywy, do złożenia sformalizowanego oświadczenia przed sądem.
W świetle powyższego wyroku, nie jest więc nawet konieczne odbieranie przez sądem od konsumenta takich oświadczeń, a tym bardziej nie wolno naliczać odsetek ustawowych za opóźnienie dopiero od dnia złożenia przez konsumenta oświadczenia przez sądem o świadomości skutków upadku umowy.
Powyższe znalazło już aprobatę w Sądzie Najwyższym, m.in. w postanowieniu z dnia 14.02.2024 r. I CSK 3412/23, znalazło się odwołanie do wyrok TSUE z 7.12.2023 r.
Należy zatem wierzyć, że sądy powszechne odstąpią od odbierania oświadczeń. Zaś wystąpienie przez kredytobiorcę z pozwem o ustalenie nieważności umowy Sądy będą traktować, jako uznanie przez konsumenta, że takie ustalenie nie wywoła w jego sytuacji niekorzystnych skutków i wolą konsumenta jest upadek umowy.
PRAWOMOCNA nieważność umowy kredytu mPlan z kwietnia 2006 r. dawnego BRE Bank (aktualnie mBank) - wyrok SA Wrocław z 8.12.2023 r.
Wyrokiem z dnia 8.12.2023 r. Sąd Apelacyjny we Wrocławiu I Wydział Cywilny (SSA Małgorzata Lamparska), w sprawie o sygn. akt I ACa 736/23 oddalił w apelację banku w zakresie ustalenia nieważności umowy i zmienił wyrok w zakresie zasądzenia w ten sposób, że oddalił powództwo stosując tzw. teorię salda. W zakresie kosztów procesu, zostały zniesione za obie instancje.
Apelacja banku dotyczyła wyroku Sądu Okręgowego we Wrocławiu z dnia 23.12.2022 r. (SSO Anna Strzebinczyk – Stembalska), w sprawie o sygn. akt I C 1775/20, którym Sąd ustalił nieistnienie umowy kredytu indeksowanego do CHF z kwietnia 2006 r., zawartej z dawnym BRE Bank (obecnie mBank) i zasądził od banku na rzecz Klientów Kancelarii zwrot wpłaconych bankowi środków, jako nienależnych. Spór dotyczył umowy tzw. starego portfela mBank z oprocentowaniem ustalanym decyzją zarządu banku.
Pozew został wniesiony w grudniu 2020 r.
Wyrok jest PRAWOMOCNY.
Co ważne – w zakresie ustalenia nieważności umowy kredytu, wyrok stanowi podstawę do rozliczenia stron nieważnej umowy kredytu, a także wykreślenia hipoteki.
Nadto, skutkiem wyroku jest uwolnienie Klientów Kancelarii od toksycznego kredytu i długu, który był nadal wyższy, aniżeli kwota udzielonego kredytu, pomimo ponad 17,5 lat spłaty kredytu zaciągniętego na 30 lat.
Ważny jest bilans i interes Klientów na gruncie ustalenia nieważności umowy kredytu:
– w 2006 r. bank wypłacił kredyt w kwocie 135.000 zł
– kredyt został udzielony na 30 lat
– spłata trwała 17,5 lat
– spłacono do banku ok. 153.000 zł
– saldo zadłużenia wg banku na wczoraj wynosiło ok. 155.000 zł (ten dług nie istnieje wskutek wyroku)
*** po wyroku do zwrotu przez bank zostaje ok. 18.000 zł ***
Aktualnie, Kancelaria przystępuje do rozliczenia nieważnej umowy kredytu, a także wykreślenia hipoteki.
Sprawę prowadzą:
radca prawny Agnieszka Osowiecka – Wasiak
radca prawny Michał Przybylak
