Nieważność umowy kredytu USD z grudnia 2008 r. zawartej z Bankiem Ochrony Środowiska (BOŚ) - wyrok SO Warszawa - Praga z 4.07.2024 r.
Wyrokiem z dnia 4.07.2024 r., Sąd Okręgowy Warszawa – Praga (SSR del. Agnieszka Perehubka), w sprawie o sygn. akt III C 898/24 ustalił nieważność umowy kredytu dolarowego denominowanego USD, zawartej w grudniu 2008 r. z Bankiem Ochrony Środowiska. Nadto, Sąd zasądził dochodzoną kwotę wraz z odsetkami od dnia wezwania oraz obciążył bank kosztami procesu.
W tej sprawie, kapitał kredytu został potrącony przed złożeniem pozwu.
W ramach ustnego uzasadnienia, Sąd wskazał na dowolność banku w kształtowaniu świadczeń stron, nieuczciwość klauzuli walutowej, a także brak informacji o ryzyku walutowym.
W sprawie odbyła się jedna rozprawa.
Pozew został wniesiony w marcu 2024 r.
Wyrok jest nieprawomocny.
Sprawę prowadzą:
radca prawny Agnieszka Osowiecka – Wasiak
aplikant radcowski Adam Pelczar
Nieistnienie umowy kredytu Własny Kąt Hipoteczny z października 2008 r. zawartej z PKO BP - wyrok SO Legnica z 2.07.2024 r.
Wyrokiem z dnia 2.07.2024 r., Sąd Okręgowy w Legnicy (SSO Joanna Tabor – Wytrykowska), w sprawie o sygn. akt I C 1189/23 ustalił nieistnienie z powodu nieważności umowy kredytu denominowanego Własny Kąt Hipoteczny zawartej w październiku 2008 r. Nadto, Sąd zasądził dochodzoną kwotę wraz z odsetkami od dnia wezwania. Bank został w całości obciążony kosztami procesu.
W tej sprawie kapitał kredytu został potrącony przed złożeniem pozwu.
W ramach ustnego uzasadnienia, Sąd wskazał na dowolność banku w kształtowaniu świadczeń stron, nieuczciwość klauzuli walutowej, a także brak informacji o ryzyku walutowym – co w efekcie skutkuje nieważnością umowy.
Wyrok jest nieprawomocny.
Pozew został wniesiony w październiku 2023 r., a w sprawie odbyły się dwie rozprawy.
Sprawę prowadzą:
radca prawny Agnieszka Osowiecka – Wasiak
radca prawny Michał Przybylak
PRAWOMOCNA nieważność umowy kredytu EKSTRALOKUM z września 2008 r. zawartej z d. Kredyt Bank (aktualnie Santander Bank Polska) - wyrok SA Wrocław z 27.06.2024 r.
Wyrokiem z dnia 27.06.2024 r. Sąd Apelacyjny we Wrocławiu I Wydział Cywilny (SSA Ewa Barnaszewska), w sprawie o sygn. akt I ACa 1421/23 oddalił w apelację banku w zakresie ustalenia nieważności umowy i zmienił wyrok w zakresie zasądzenia w ten sposób, że oddalił powództwo stosując tzw. teorię salda, co wpłynęło na rozstrzygnięcie o kosztach procesu. Niestety, uchwała Sądu Najwyższego z 25.04.2024 r. „nie przyjęła” się w tym składzie.
Apelacja banku dotyczyła wyroku Sądu Okręgowego we Wrocławiu z dnia 28.02.2023 r. (SSA Zbigniew Woźniak), w sprawie o sygn. akt XII C 1756/18, którym Sąd ustalił nieistnienie stosunku prawnego powstałego na podstawie umowy kredytu EKSTRALOKUM indeksowanego do CHF zawartej we wrześniu 2008 r. z dawnym Kredyt Bank, z powodu nieważności umowy. Nadto, Sąd zasądził dochodzone kwoty wraz z odsetkami za okres od dnia pouczenia powodów o nieważności (co nastąpiło na rozprawie 14.01.2023 r.) do dnia wydania wyroku (28.02.2023 r.). Sąd uwzględniając zarzut zatrzymania podniesiony przez bank, wstrzymał wykonanie wyroku w zakresie zasądzonych kwot.
Pozew został wniesiony w lipcu 2018 r.
Wyrok jest PRAWOMOCNY.
Co ważne – w zakresie ustalenia nieistnienia (z powodu nieważności) umowy kredytu, wyrok stanowi podstawę do rozliczenia stron nieważnej umowy kredytu, a także wykreślenia hipoteki.
Nadto, skutkiem wyroku jest uwolnienie Klientów Kancelarii od toksycznego kredytu i długu, który był tylko o 30% niższy, aniżeli kwota udzielonego kredytu, pomimo niespełna 16 lat spłaty kredytu zaciągniętego na 20 lat.
Ważny jest bilans i interes Klientów na gruncie ustalenia nieważności umowy kredytu:
– w 2008 r. bank wypłacił kredyt w kwocie 320.000 zł
– kredyt został udzielony na 20 lat
– spłata trwała niespełna 16 lat
– spłacono do banku ok. 500.000 zł
– saldo zadłużenia wg banku na wczoraj wynosiło ok. 200.000 zł (ten dług nie istnieje wskutek wyroku)
*** po wyroku do zwrotu przez bank zostaje ok. 180.000 zł ***
Aktualnie, Kancelaria przystępuje do rozliczenia nieważnej umowy kredytu, a także wykreślenia hipoteki.
Sprawę prowadzą:
radca prawny Agnieszka Osowiecka – Wasiak
radca prawny Michał Przybylak
Nieistnienie umowy kredytu z lutego 2011 r. zawartej z dawnym Nordea Bank (aktualnie PKO BP) wraz z szerokim ustaleniem - wyrok SO Legnica z 20.06.2024 r.
Kolejny WAŻNY i PRECEDENSOWY wyrok, w którym kolejny sąd w PEŁNI zabezpieczył interesy kredytobiorców, udzielając – w drodze ustalenia – kompleksowej ochrony przed bezprawnymi roszczeniami banku o świadczenia dodatkowe, w związku z nieważnością umowy kredytu.
Bankowi nie należy się nic ponad zwrot kapitału kredytu i wynika to z sentencji wyroku.
Wyrokiem z dnia 20.06.2024 r., Sąd Okręgowy w Legnicy (SSO Adam Mika), w sprawie o sygn. akt I C 1060/23 ustalił nieistnienie stosunku prawnego wynikającego z umowy kredytu indeksowanego zawartego z dawnym Nordea Bank Polska.
Nadto, Sąd ustalił, że nie istnieje stosunek prawny na podstawie którego PKO BP S.A. posiada uprawnienie do żądania wynagrodzenia za korzystanie przez powodów ze środków pieniężnych udostępnionych w wykonaniu umowy oraz zasądził dochodzoną kwotę wraz z odsetkami od dnia wezwania. Bank został w całości obciążony kosztami procesu.
W tej sprawie kapitał kredytu został w znacznej części potrącony przed złożeniem pozwu.
W ramach ustnego uzasadnienia, Sąd wskazał, że podziela w całości zarzuty przedstawione w pozwie i dalszych pismach procesowych, w szczególności podkreślając brak informacji o ryzyku walutowym sprowadzające się do zapewnienia kredytobiorcy o rychłym spadku kursu CHF.
Sąd nie uwzględnił zarzutu zatrzymania podniesionego przez bank powołując się na orzecznictwo TSUE oraz dokonane przed złożeniem pozwu potrącenie kapitału kredytu.
Wyrok jest nieprawomocny.
Pozew został wniesiony we wrześniu 2023 r., a w sprawie odbyła się jedna rozprawa.
Sprawę prowadzą:
radca prawny Michał Przybylak
aplikant radcowski Adam Pelczar
Przegrana PKO BP - oddalenie pozwu o zwrot kapitału - wyrok SO Legnica z 19.06.2024 r.
Wyrokiem z dnia 19.06.2024 r., Sąd Okręgowy w Legnicy (SSO Zbigniew Juszkiewicz), w sprawie o sygn. akt I C 15/24 oddalił pozew PKO BP o zapłatę – zwrot części kapitału kredytu oraz obciążył bank kosztami procesu.
W sprawie Kancelaria podniosła szereg zarzutów wskazujących na bezpodstawność powództwa o zapłatę waloryzacji, a także podniesiony został zarzut nieistnienia wierzytelności banku o zwrot kapitału kredytu z uwagi na złożone oświadczenie o potrąceniu oraz dopłacenie pozostałej kwoty przez kredytobiorców po prawomocnym wyroku.
Tłem sprawy był pozew kredytobiorców o ustalenie nieważności umowy kredytu, wskutek którego prawomocnie ustalona została nieważność umowy kredytu zawartej w sierpniu 2009 r. z dawnym Nordea Bankiem:
1. Wyrokiem Sądu Okręgowego w Legnicy z dnia 22.02.2022 r. w sprawie o sygn. I C 233/20, ustalona została nieważność umowy kredytu;
2. Wyrokiem Sądu Apelacyjnego we Wrocławiu z dnia 2.03.2023 r. w sprawie o sygn. I ACa 908/22, oddalona została apelacja banku w zakresie ustalenia nieważności umowy.
Niezwłocznie po wydaniu wyroku przez Sąd Apelacyjny, Kancelaria w imieniu Klientów złożyła bankowi oświadczenie o potrąceniu obejmujące wzajemne nienależne świadczenia kredytobiorców i banku.
Nadto, bank został wezwany do wskazania numeru rachunku bankowego, celem dopłacenia brakującej kwoty kapitału kredytu.
Jednakże, pomimo dokonanego potrącenia, bank pozwał kredytobiorców o zwrot części kapitału kredytu oraz waloryzację.
Co wymaga podkreślenia, pozew obejmujący waloryzację, został złożony już po wydaniu wyroku TSUE z 21.06.2023 r. (C-520/21) oraz postanowienia TSUE z 11.12.2023 r. (C756/22). Bank miał zatem wiedzę, że roszczenie o waloryzację mu nie przysługuje. Ostatecznie, po kilku miesiącach, bank cofnął to roszczenie, ale bez zrzeczenia roszczenia. W tym zakresie, Sąd umorzył postępowanie.
W kwestii żądanego zwrotu kapitału kredytu, bank argumentował, że część spłaty kredytobiorców zaliczył na odsetki liczone od wezwania do zwrotu kapitału do złożenia oświadczenia o potrąceniu oraz prowizję.
Na rozprawie, pełnomocnik banku podtrzymał żądanie pozwu, zupełnie nie zważając na fakt rozliczenia / zwrócenia do banku całej kwoty otrzymanej przez kredytobiorców w ramach wypłaty kapitału kredytu.
Kancelaria argumentowała, że kredytobiorcy rozliczyli kapitał kredytu w drodze potrącenia i dopłaty w pierwszym możliwym czasie po wydaniu prawomocnego wyroku ustalającego nieważność umowy kredytu oraz wskazaniu przez bank rachunku do dokonania dopłaty. W związku z tym, nie pozostawali w zwłoce, ani w opóźnieniu w zwróceniu bankowi nienależnego świadczenia – kapitału kredytu.
W kwestii kwoty prowizji, Kancelaria argumentowała, że była to opłata skredytowana, której bank nie wypłacił kredytobiorcom i nie może domagać się jej zwrotu. W sytuacji skredytowania prowizji (lub innych opłat) bank faktycznie te środki przerzuca „z kieszeni do kieszeni”, a kwota ta jedynie powiększa kwotę kredytu wskazaną w umowie.
W ustnych motywach rozstrzygnięcia, Sąd wskazał, że w całości podziela argumentację zaprezentowaną przez Kancelarię, zarówno w odpowiedzi na pozew, jak i dalszych pismach oraz w ramach ustnego stanowiska przedstawionego na rozprawie.
Co wymaga odnotowania, pozew banku Sąd ocenił nie tylko, jako nadużycie prawa, ale jako mający „efekt mrożący i zniechęcający innych kredytobiorców do składania pozwów”.
Bank złożył pozew 14.12.2023 r. (data pisma), który wpłynął do sądu 3.01.2024 r.
Wyrok jest nieprawomocny.
Sprawę prowadzą:
radca prawny Agnieszka Osowiecka – Wasiak
aplikant radcowski Adam Pelczar
Wykreślenie hipoteki - wykonanie wyroku ustalającego nieważność umowy kredytu PKO BP (postanowienie Sądu Rejonowego dla Wrocławia - Krzyków)
Wykreślenie hipoteki zabezpieczającej umowę kredytu Własny Kąt hipoteczny zawartą w styczniu 2007 r. z PKO BP, której nieważność została prawomocnie ustalona przez SO Wrocław.
Tak wygląda wykonanie wyroku ustalającego nieważność umowy kredytu.
Sąd Rejonowy dla Wrocławia – Krzyków w dniu 18.06.2024 r. uwzględnił wniosek przygotowany przez Kancelarię i wykreślił z księgi wieczystej nieruchomości hipotekę zabezpieczającą nieważny kredyt „frankowy”.
Wykreślenie nastąpiło w oparciu o wyrok ustalający, gdyż bank pomimo wezwania, zwlekał z wydaniem zgody – kwitu mazalnego.
W ten sposób, po uzyskaniu prawomocnego wyroku ustalającego nieważność umowy kredytu, kończy się kolejny etap sporu z bankiem.
Wyrok I instancji (SO Wrocław) zapadł 17.11.2022 r. (wskutek pozwu złożonego w czerwcu 2017 r.).
Wyrok II instancji (SA Wrocław) zapadł 28.12.2023 r.
Nieistnienie spłaconej umowy kredytu z sierpnia 2002 r. dawnego BIG Bank Gdański (aktualnie Bank Millennium) - wyrok SO Wrocław z 10.06.2024 r.
Wyrokiem z dnia 10.06.2024 r., Sąd Okręgowy we Wrocławiu (SSR del. Magdalena Rzeszutek – Jaworska), w sprawie o sygn. akt XII C 2012/23 stwierdził przesłankowo nieważność umowy kredytu indeksowanego do CHF zawartej w sierpniu 2002 r. z dawnym BIG Bank Gdański (aktualnie Bank Millennium). Nadto, Sąd zasądził dochodzone kwoty wraz z odsetkami od dnia wezwania oraz obciążył bank kosztami procesu. Sprawa dotyczyła umowy kredytu, która została już spłacona, a kapitał kredytu został potrącony przed złożeniem pozwu.
W ramach ustnego uzasadnienia, Sąd odwołując się do orzecznictwa TSUE, wskazał na dowolność banku w kształtowaniu świadczeń stron oraz nieuczciwość klauzuli walutowej.
W sprawie odbyła się jedna rozprawa.
Pozew został wniesiony w październiku 2023 r.
Wyrok jest nieprawomocny.
Sprawę prowadzą:
radca prawny Agnieszka Osowiecka – Wasiak
aplikant radcowski Adam Pelczar
Nieistnienie umowy o dewizowy kredyt mieszkaniowy / inwestorski z kwietnia 2008 r. dawnego BZ WBK (aktualnie Santander Bank Polska) - wyrok SO Wrocław z 5.06.2024 r.
Wyrokiem z dnia 5.06.2024 r., Sąd Okręgowy we Wrocławiu (SSO Magdalena Sobczak – Chrzanowska), w sprawie o sygn. akt I C 1657/22 ustalił nieistnienie umowy o dewizowy kredyt mieszkaniowy / inwestorski denominowanej w CHF zawartej w kwietniu 2008 r. z dawnym BZ WBK (aktualnie Santander Bank Polska). Nadto, Sąd zasądził dochodzone kwoty wraz z odsetkami od dnia wezwania oraz obciążył bank kosztami procesu. W tej sprawie kapitał kredyt został potrącony przed złożeniem pozwu.
Wyrok został wydany na posiedzeniu niejawnym po odebraniu stanowisk końcowych na piśmie. Wynik wskazuje, że Sąd w całości podzielił zarzuty zawarte w pozwie i dalszych pismach procesowych oraz odrzucił argumentację banku o walutowości umowy.
Sprawa ta należała do kategorii bardziej skomplikowanych z uwagi na mylący tytuł umowy wskazujący na „kredyt dewizowy”. Natomiast kredyt dewizowy, znany również jako kredyt walutowy, to kredyt udzielany i wypłacany w walucie innej niż krajowa, w którym kredytobiorca dokonuje spłaty rat kapitałowo-odsetkowych również w walucie obcej.
W przedmiotowej sprawie natomiast z treści umowy kredytowej wynikało, iż kredyt ma charakter kredytu denominowanego, gdyż kwota udzielonego kredytu została wyrażona w CHF, a wypłacona w walucie polskiej. Analogicznie miała następować spłata rat – z rachunku prowadzonego w złotych. Natomiast umowa kredytu dewizowego nie operuje mechanizmem przeliczania waluty, gdyż podstawowym obowiązkiem banku jest udostępnienie kredytu w walucie (innej niż krajowa), a obowiązkiem kredytobiorcy spłata kredytu również w walucie (innej niż krajowa).
W sprawie tej bank, w toku całego postępowania, podtrzymywał twierdzenie, że kredyt miał charakter kredytu dewizowego, a co więcej, że zawarcie tego rodzaju kredytu było intencją stron. Bank nie poinformował kredytobiorcy o tym, że jeśli chce on zakupić nieruchomość w Polsce w złotych – kredyt również musi być wypłacony w złotych. Nie zaproponował Klientowi także otwarcia rachunku prowadzonego w walucie szwajcarskiej, co mogłoby hipotetycznie umożliwić wypłatę kredytu w CHF, zgodnie z rzekomą wolą stron.
Bank dążył również do utrzymania umowy w mocy jako kredytu dewizowego. Największa trudność sprawy polegała zatem na udowodnieniu, iż umowa od początku nie miała charakteru walutowego i jest umową kredytu denominowanego z szeregiem klauzul abuzywnych w treści umowy kredytowej. To z kolei sprowadzało się do zbadania czy umowa rzeczywiście dawała możliwość żądania wypłaty kredytu w walucie CHF, a następnie dokonywania spłaty również w walucie CHF.
Finalnie, Sąd Okręgowy we Wrocławiu podzielił argumentację prezentowaną w imieniu Klienta przez Kancelarię i uwzględnił powództwo w całości.
W sprawie odbyła się jedna rozprawa.
Pozew został wniesiony w listopadzie 2022 r.
Wyrok jest nieprawomocny.
Sprawę prowadzą:
radca prawny Agnieszka Osowiecka – Wasiak
aplikant radcowski Adam Pelczar
Nieistnienie umowy kredytu Własny Kąt Hipoteczny z czerwca 2007 r. zawartej z PKO BP - wyrok SO Jelenia Góra z 5.06.2024 r.
Wyrokiem z dnia 5.06.2024 r., Sąd Okręgowy w Jeleniej Górze (SSO Zbigniew Klin), w sprawie o sygn. akt I C 325/23 ustalił nieistnienie z powodu nieważności umowy kredytu denominowanego Własny Kąt Hipoteczny. Nadto, Sąd zasądził dochodzoną kwotę wraz z odsetkami od dnia wezwania. Bank został w całości obciążony kosztami procesu.
W tej sprawie kapitał kredytu został potrącony przed złożeniem pozwu.
W ramach ustnego uzasadnienia, Sąd wskazał na dowolność banku w kształtowaniu świadczeń stron, nieuczciwość klauzuli walutowej, a także brak informacji o ryzyku walutowym.
Wyrok jest nieprawomocny.
Pozew został wniesiony w lutym 2023 r., a w sprawie odbyły się dwie rozprawy.
Na czas trwania postępowania wpłynęło przeprowadzenie dowodu z zeznań świadków zawnioskowanych przez bank.
Sprawę prowadzą:
radca prawny Agnieszka Osowiecka – Wasiak
radca prawny Michał Przybylak
Nieistnienie umowy kredytu z sierpnia 2010 r. zawartej z dawnym Nordea Bank (aktualnie PKO BP) - wyrok SO Warszawa z 23.05.2024 r.
Wyrokiem z dnia 23.05.2024 r., Sąd Okręgowy w Warszawie (SSR del. Michał Maj), w sprawie o sygn. akt XXVIII C 22608/22 ustalił nieistnienie stosunku prawnego wynikającego z umowy kredytu indeksowanego zawartego z dawnym Nordea Bank Polska. Nadto, Sąd zasądził dochodzoną kwotę wraz z odsetkami od dnia wezwania. Bank został w całości obciążony kosztami procesu.
Sprawa dotyczyła umowy z tzw. hybrydą kwoty kredytu określonej w w umowie w CHF z jednoczesnym zastrzeżeniem, że wypłata będzie w kwocie nie wyższej niż wskazana suma PLN.
W ramach ustnego uzasadnienia, Sąd wskazał, że podziela w całości zarzuty przedstawione w pozwie i dalszych pismach procesowych, w szczególności podkreślając brak informacji o ryzyku walutowym sprowadzające się do zapewnienia kredytobiorcy o rychłym spadku kursu CHF.
Sąd nie uwzględnił zarzut zatrzymania podniesionego przez bank powołując się na orzecznictwo TSUE oraz dokonane przed złożeniem pozwu potrącenie kapitału kredytu.
Wyrok jest nieprawomocny.
Pozew został wniesiony w listopadzie 2022 r., a w sprawie odbyła się jedna rozprawa.
Na czas trwania postępowania wpłynęło obłożenie Wydziału Frankowego.
Sprawę prowadzą:
radca prawny Agnieszka Osowiecka – Wasiak
radca prawny Michał Przybylak
